Εύλογη η προτροπή της τρόικας προς τις ελληνικές τράπεζες να πουλήσουν θυγατρικές εταιρείες και λοιπά περιουσιακά τους στοιχεία που δεν σχετίζονται με την τραπεζική δραστηριότητα (ασφαλιστικές, επιχειρήσεις real estate και ΑΕΕΑΠ, μεμονωμένα ακίνητα, ξενοδοχεία, ποσοστά άλλων εταιρειών). Στόχοι η άντληση ρευστότητας και η ενίσχυση των εποπτικών τους κεφαλαίων.

Βέβαια, οι ελληνικές τράπεζες δεν περίμεναν την τρόικα να τους κάνει τέτοιες υποδείξεις, καθώς έχουν ήδη διερευνήσει το σχετικό ενδεχόμενο εδώ και τουλάχιστον μία διετία. Απλώς, όμως, δεν έβρισκαν αγοραστές.

Για παράδειγμα, το ζήτημα της πώλησης της ΑΤΕ Ασφαλιστικής είχε ξεκινήσει πολύ πριν η «καλή» ΑΤΕ ενταχθεί στον όμιλο Πειραιώς και της Εθνικής Ασφαλιστικής εδώ και περίπου μία τετραετία. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η τρόικα μιλά για βάθος χρόνου τριών έως πέντε ετών και αυτό γιατί οι επικρατούσες συνθήκες σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για τέτοια εγχειρήματα.

Ειδικότερα, οι δύο προαναφερόμενες ασφαλιστικές ενισχύθηκαν πρόσφατα κεφαλαιακά για να καλύψουν τις απώλειές τους από το κούρεμα των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Θα ήταν διατεθειμένες άραγε οι διοικήσεις των τραπεζών να ρευστοποιήσουν τις ασφαλιστικές αυτές έναντι τιμημάτων χαμηλότερων από αυτά που οι ίδιες κατέβαλαν πριν από λίγους μήνες στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου; Είναι βέβαιο πως οι υποψήφιοι αγοραστές θα καταβάλουν υψηλότερα τιμήματα; Διαφορετικά, η πώληση απαιτεί... πολύ γερό στομάχι!

Παράγοντες της αγοράς, αντίθετα, εκτιμούν πως τα τιμήματα της πώλησης των θυγατρικών ασφαλιστικών εταιρειών θα μπορούσαν να είναι σαφώς μεγαλύτερα από τη στιγμή που θα αρχίσει να σταθεροποιείται η ελληνική οικονομία, καθώς θεωρούν πως οι προοπτικές του κλάδου είναι σαφώς ανοδικές, ιδιαίτερα σε τομείς όπως το συνταξιοδοτικό και οι υπηρεσίες υγείας.

Σύμφωνα επίσης με κύκλους της αγοράς, θα ήταν πρόωρο να ξεκινήσει προσπάθεια πώλησης των τραπεζικών ΑΕΕΑΠ και αυτό όχι μόνο λόγω των υψηλών discount που εξακολουθούν να επικρατούν στον κλάδο.

Σημαντικό ποσοστό του χαρτοφυλακίου των ΑΕΕΑΠ αποτελείται από ακίνητα που ενοικιάζονται σε τράπεζες για τη στέγαση υποκαταστημάτων τους.

Θα πρέπει λοιπόν πριν από την πώληση τα ενοποιημένα τραπεζικά σχήματα να αποφασίσουν αρχικά πόσο θα περιορίσουν τα δίκτυα των καταστημάτων τους και ποια συγκεκριμένα καταστήματα θα κρατήσουν. Κι αυτό γιατί πολύ δύσκολα θα δεχτεί ένας αγοραστής να καταβάλει σημαντικό ποσό για ένα χαρτοφυλάκιο ακινήτων, σημαντικό τμήμα του οποίου κινδυνεύει να μείνει ξενοίκιαστο σε ένα ή σε δύο χρόνια.