Κείμενο-μήνυμα με πολλές αναγνώσεις και πολλούς αποδέκτες είναι το δελτίο τύπου της διοίκησης της ΔΕΗ που προβάλλει τα επιτεύγματά της από το 2009 και μετά σε ό,τι αφορά τη μείωση του εργατικού κόστους και μέσω αυτού την αύξηση της παραγωγικότητας.

Ένα πρώτο μήνυμα, με αποδέκτη την κυβέρνηση, θα μπορούσε να είναι: «Φτάνει, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ πρόσφεραν, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια μείωσης των αποδοχών».

Ένα άλλο μήνυμα θα μπορούσε να είναι προς την πλευρά της ΓΕΝΟΠ, του τύπου: «Κοιτάξτε, εμείς σας υπερασπιζόμαστε, μήπως συμφέρει να βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά;».
 
Μετά όμως τη φιλολογία της περασμένης εβδομάδας σχετικά με τις αποδοχές των αναπληρωτών διευθυνόντων συμβούλων, ίσως είναι και μία απάντηση σε όσα ακούστηκαν περί υψηλόβαθμων στελεχών κυρίως από τα ηλεκτρονικά μέσα.

Όπως και να 'χει, ιδίως μετά την εντεινόμενη φημολογία περί εντάξεως των εργαζομένων στις υπό δημόσιο έλεγχο ΔΕΚΟ στο ενιαίο μισθολόγιο, το δελτίο τύπου της ΔΕΗ, μάλλον με προειδοποίηση να μην... επιχειρηθεί κάτι τέτοιο μοιάζει.

Ο ΧΑΜ, ωστόσο, δεν στέκεται στα παραπάνω. Απομονώνει ένα κομμάτι της ανακοίνωσης που λέει τα εξής: «Ας σημειωθεί ότι η επιτευχθείσα εξοικονόμηση στο κόστος λειτουργίας της εταιρείας καλύπτει το μεγαλύτερο μέγεθος της απόκλισης της λειτουργικής αποτελεσματικότητας σε σχέση με ανταγωνίστριες εταιρείες που ακολουθούν βέλτιστες πρακτικές, σύμφωνα με μελέτη που είχε εκπονηθεί το 2008 από ξένο συμβουλευτικό οίκο (Booz/Allen/Hamilton) στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδίου 2008-2014».

Με απλά λόγια, δηλαδή, η τεράστια απόσταση στο λειτουργικό κόστος που είχε η ΔΕΗ, συγκριτικά με άλλες ομοειδείς ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, έχει μειωθεί σημαντικά, χάρη στις «θυσίες» των εργαζομένων. Από το απόσπασμα αυτό συνάγουμε ένα «καλό» και ένα «κακό»:

Το «καλό» είναι ότι η διοίκηση της ΔΕΗ αποδέχεται την ορθότητα όσων αναλύει η μελέτη της Booz/Allen/Hamilton, η οποία ανατέθηκε από τον τότε πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ, Τάκη Αθανασόπουλο.

Το μόνο στοιχείο της μελέτης που δημοσιοποιήθηκε, από τον ίδιο τον τότε επικεφαλής της ΔΕΗ, είναι ότι το λειτουργικό κόστος θα μπορούσε να είναι κατά 700-800 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο χαμηλότερο αν λειτουργούσε σύμφωνα με τα στάνταρ ομοειδών επιχειρήσεων της Ε.Ε.

Το «κακό» είναι ότι καμία διοίκηση της ΔΕΗ, ούτε και η σημερινή φυσικά, δεν τόλμησε να αξιοποιήσει τα αποτελέσματα της μελέτης.

Γιατί; Μήπως επειδή θα έθιγε κατεστημένες καταστάσεις σε λιγνιτωρυχεία και σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής; Ή μήπως επειδή θα κατηγορούνταν ότι θα αυξήσει την ανεργία (μόνο σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες οι μονάδες λειτουργούν με τόσο μεγάλο αριθμό προσωπικού);

Ή μήπως επειδή θα έβγαιναν στην επιφάνεια συγκριτικά στοιχεία κόστους για κάθε είδος καυσίμου, ανατρέποντας όλα τα επιχειρήματα της διοίκησης και της ΓΕΝΟΠ περί «φθηνής» ενέργειας;

Για όλα αυτά και άλλα πολλά.

Η ουσία είναι ότι η μελέτη της Booz/Allen/Hamilton κρατιέται κλειδωμένη σαν επτασφράγιστο μυστικό της επιχείρησης και δεν επιτρέπεται πρόσβαση σε κανέναν μη... μυημένο.

Εμείς λέμε ότι αν κάποιος, είτε η διοίκηση της ΔΕΗ (δεν το πιστεύουμε), είτε η πολιτική ηγεσία, θέλει να κάνει πραγματικά καλό στη ΔΕΗ και στην ανταγωνιστικότητά της, ας δημοσιοποιήσει τη μελέτη και ας επιβάλει στη διοίκησή της να την εφαρμόσει!