Αρκετό ντόρο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό έχει δημιουργήσει το «κούρεμα» που υπέστησαν τα αποθεματικά πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, νοσοκομείων, ακόμη και επιμελητηρίων, στο πλαίσιο του περιβόητου πλέον PSI.

Αν μελετήσει κάποιος προσεκτικά πώς και πότε κλιμακώνονται αυτές οι φωνές, ακόμη και μέχρι το σημείο να αναδημοσιεύονται σχετικά ρεπορτάζ και στο εξωτερικό, θα δει ότι οι καταγγελίες για δήθεν κλοπή των αποθεμάτων αυτών των οργανισμών από το Δημόσιο κορυφώνονται όταν υπάρχουν στη μέση… εκλογές για την ανάδειξη διοικήσεων!

Ίσως με την πρόθεση της συσπείρωσης, ίσως για να δοθεί η αίσθηση του δυναμισμού.

Κάπως έτσι φτάσαμε σε μηνύσεις και αγωγές που… εκτοξεύονται για την αποκατάσταση τους «εγκλήματος», με την Τράπεζα της Ελλάδος να εμφανίζεται ως θύτης και το κράτος, η κυβέρνηση δηλαδή, να εμφανίζεται ως ηθικός αυτουργός.

Ουδείς, υποθέτω, θα διαφωνήσει ότι ο παλαιόθεν υφιστάμενος νόμος του κράτους, που υποχρεώνει αυτούς τους οργανισμούς να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά και την τελευταία να τα επενδύει το ταχύτερο δυναό σε κρατικά ομόλογα, αποδείχτηκε καταστρεπτικός για τα αποθεματικά τους.

Ωστόσο, η ύπαρξη αυτού του νόμου είναι γνωστή εδώ και 14 χρόνια, ενώ είναι προφανές ότι ο κίνδυνος του «κουρέματος» ήταν απολύτως ορατός σχεδόν έναν χρόνο τώρα.

Προφανώς, λοιπόν, οι διοικήσεις αυτών των «θεσμών» γνώριζαν πολύ καλά τι επαπειλείται (αν δεν το γνώριζαν, οφείλουν να παραιτηθούν το γρηγορότερο).

Η ώρα να διαμαρτυρηθούν, να φωνάξουν, να αντιδράσουν εμπράκτως ήταν τότε.

Όχι τώρα, κατόπιν εορτής...

Τώρα απλώς υποσκάπτουν το κύρος τους.