Περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, η αντίδραση διαφόρων καρεκλοκένταυρων της πολιτικής και του συνδικαλισμού, αλλά και μιας μερίδας του Τύπου στις προχθεσινές δηλώσεις Αράπογλου, είναι ενδεικτική όλων αυτών που καυτηρίασε ο πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας.

”Χαϊδέψτε τους τα αυτιά” (των ψηφοφόρων μας, των μελών μας, των αναγνωστών μας). ”Δώστε τους αυτά που θέλουν να ακούσουν και να διαβάσουν προς Θεού μην τους πείτε την αλήθεια”. Σε αυτή τη λογική κινούνται όσοι δήθεν ”φρένιασαν” με τις δηλώσεις του τραπεζίτη, ο οποίος φευ μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας.

Ακόμη και η κυβέρνηση που τον τοποθέτησε στην διοίκηση της Εθνικής, έσπευσε να κρατήσει τις αποστάσεις, φοβούμενη την ”κριτική”.

Κανείς λοιπόν δεν αναρωτιέται πώς θα αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα χωρίς να αυξήσουμε τον ανταγωνισμό, πώς θα αυξήσουμε την παραγωγικότητα δουλεύοντας λιγότερο, πώς θα εξασφαλίσουμε τις συντάξεις των επερχόμενων γενεών, χωρίς να αναμορφώσουμε το ασφαλιστικό και πώς εν τέλει θα χρηματοδοτούμε την απασχόληση εργαζομένων σε προβληματικές επιχειρήσεις, η ύπαρξη των οποίων δρα σαν μικρόβιο επιδημικής ασθένειας στους κλάδους στους οποίους δραστηριοποιούνται;

Μήπως θα φτιάξουμε στην Ελλάδα την πρώτη ομελέτα χωρίς σπασμένα αυγά;

Η μήπως αυτό που θέλουν όσοι διαμαρτύρονται για τις δηλώσεις Αράπογλου, είναι να κάτσουμε όλοι στα… αυγά μας για να απολαμβάνουν εκείνοι ανενόχλητοι τα δικά τους ”χρυσά αυγά” της θέσης και της όποιας συνδικαλιστικής, πολιτικής ή άλλης ”εξουσίας” τους;

ΥΓ: Σε όσους επιθυμούν να λιθοβολήσουν έτι περισσότερο τον κ. Αράπογλου να τους επισημάνουμε ότι εντός της ομιλίας του έκανε λόγο- εμμέσως πλην σαφώς- και για τον θετικό ρόλο που μπορούν να παίξουν στην αναβάθμιση της Παιδείας, τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Και μάλλον δεν εννοούσε τα... νομαρχιακά ή τα δημοτικά πανεπιστήμια.