Οι παρενέργειες της αέναης διαβούλευσης στην οποία επιδίδεται η κυβέρνηση και της προχειρότητας με την οποία προωθεί κρίσιμα ζητήματα εδώ και δύο χρόνια είναι εμφανείς και δεν χρειάζεται να τις υπενθυμίσουμε.

Ένα από τα κορυφαία παραδείγματα είναι η αξιοποίηση του Ελληνικού, σίριαλ το οποίο λαμβάνει πλέον διαστάσεις τουρκικής σαπουνόπερας (από αυτές που είναι εσχάτως της μόδας στην ελληνική τηλεόραση).

Σχεδόν δύο χρόνια μετά τις σχετικές εξαγγελίες, ουδείς γνωρίζει ποιο είναι το ακριβές σχέδιο για το Ελληνικό, ποιο τμήμα της έκτασης θα αξιοποιηθεί, τι θα συμβεί με το παραλιακό μέτωπο και πώς θα κλείσουν οι δικαστικές διαμάχες με υφιστάμενους μισθωτές τμημάτων του πρώην αεροδρομίου.

Πριν από λίγες ημέρες ξανακούσαμε για το περίφημο σχέδιο ανάπτυξης με βάση το μοντέλο του Μονακό, όμως στις αρχές της εβδομάδας είδαμε τον Ισπανό αρχιτέκτονα Αθεμπίγιο να παρουσιάζει σε συνέδριο ακινήτων το δικό του σχέδιο ανάπτυξης!

Μα υποτίθεται πως το σχέδιο Αθεμπίγιο μπήκε στο ψυγείο επειδή δεν μας ταίριαζε και γι’ αυτό προωθούμε το μοντέλο Μονακό. Όσο για τον διαγωνισμό, ο κ. Χ. Παμπούκης (που δεν είναι πλέον στην κυβέρνηση και το Ελληνικό έχει περάσει στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων) είχε μιλήσει για τον Ιούλιο.

Τώρα μαθαίνουμε πως θα προκηρυχθεί τον Νοέμβριο, χωρίς να έχουν ξεκαθαριστεί σοβαρά ζητήματα. Αν κρίνει κάποιος την ευλάβεια με την οποία τηρείται το χρονοδιάγραμμα των υπόλοιπων αποκρατικοποιήσεων, θα καταλάβει πως οι πιθανότητες για προκήρυξη διαγωνισμού εντός του επόμενου μήνα είναι μικρές έως μηδαμινές.

Εκτός κι αν είναι σαν τους διαγωνισμούς της ΕΤΑ για τα τουριστικά ακίνητα: προκηρύσσονται εδώ και δεκαετίες, αλλά ουδέποτε ευδοκιμούν...