«Αυτήν την περίοδο οι τράπεζες νοιάζονται μόνο για το "κούρεμα" των ελληνικών ομολόγων και γενικότερα για τις εξελίξεις που σχετίζονται με την κεφαλαιακή τους επάρκεια και το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Δεν φαίνεται να τις απασχολεί το περιεχόμενο του άρθρου 37. Με αυτό πιθανόν να καταπιαστούν εν καιρώ, όταν οι συνθήκες θα τους το επιτρέψουν».

Αυτό δήλωσε στο Euro2day.gr συνδικαλιστικό στέλεχος από τον χώρο των τραπεζών, οο οποίο βέβαια δεν έκρυψε μεμονωμένες κινήσεις ορισμένων διοικήσεων για μειώσεις αποδοχών μεσαίων στελεχών (οι «διαπραγματεύσεις» γίνονται ένας με έναν και στις περισσότερες περιπτώσεις στο τέλος περνάνε οι… απόψεις της εργοδοσίας), αλλά και μεμονωμένα για οριζόντιες μειώσεις μισθών που ξεπερνούν τα 2.500 ευρώ…

H ουσία ωστόσο είναι πως -όπως όλα δείχνουν, αργά ή γρήγορα- το ζήτημα των αμοιβών των τραπεζικών υπαλλήλων θα τεθεί ευρύτερα προς συζήτηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ανεξάρτητα από τη μορφή που θα λάβει το ιδιοκτησιακό σχήμα των τραπεζών.

Και η μητέρα των μαχών θα αφορά στην ουσιαστική κατάργηση, ή έστω στην… παράκαμψη, ή έστω σε «οικειοθελή μείωση» της κλαδικής σύμβασης…

Εκτιμάται μάλιστα πως οι πιέσεις που θα ασκηθούν προς την ΟΤΟΕ θα είναι σε κάθε περίπτωση έντονες και ιδίως αν οι τράπεζες λάβουν τελικά την άγουσα προς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας…

Από την άλλη πλευρά, όμως, η ΟΤΟΕ δεν πρόκειται να αιφνιδιαστεί από μια τέτοια εξέλιξη και ήδη οργανώνει την αντίδρασή της, υποστηρίζοντας πως για τα προβλήματα των τραπεζών δεν ευθύνονται οι αποδοχές των εργαζομένων, αλλά οι πολιτικοί (δημοσιονομικά ελλείμματα, χρέος κ.λπ.) και οι τραπεζίτες (άκρατη πιστωτική επέκταση, μη εξυπηρετούμενα δάνεια κ.λπ.).

Άλλωστε, οι όποιες περικοπές στις αμοιβές των εργαζομένων δεν αποτελούν παρά πολύ μικρό ποσοστό των οφειλομένων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, των επισφαλών δανείων και των υποαξιών από τις τοποθετήσεις στα κρατικά ομόλογα.

Στο μέτωπο του κρατικού χρέους, αναμφίβολα οι τραπεζίτες δεν επιθυμούν «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων άνω του 30% ή το πολύ 32% - 35%, ωστόσο αυτό που θέλουν είναι η όποια απόφαση να ληφθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα και το όποιο «κούρεμα» να ανακοινωθεί το νωρίτερο δυνατό…

Έτσι, μόνο θετικά δεν είδαν την πρόθεση (ή και τον εκβιασμό…) της Γερμανίας να καθυστερήσει χρονικά το περιεχόμενο της λύσης του ελληνικού προβλήματος.

«Όσο παρατείνεται αυτή η κατάσταση της αβεβαιότητας, τόσο οι τράπεζες χάνουν ίδια κεφάλαια, γιατί η αβεβαιότητα οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση και σε ακόμη μεγαλύτερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Όσο περνά ο χρόνος, οι τράπεζες χάνουν ολοένα και περισσότερα χρήματα και τα απαιτούμενα κεφάλαια θα είναι ακόμη μεγαλύτερα για το ίδιο ύψος κουρέματος», δηλώνει στο Euro2day.gr τραπεζικός παράγοντας.

Συνολικότερα, οι τράπεζες θα ήθελαν να ξέρουν σύντομα το ύψος του λογαριασμού, για να είναι σε θέση να εκτιμήσουν την όλη κατάσταση και να εξετάσουν τρόπους με τους οποίους ενδεχομένως θα μπορούσαν να «διαπραγματευτούν» την κατάσταση.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δοθεί το δικαίωμα της πρώτης προτίμησης στους σημερινούς βασικούς μετόχους, όταν μελλοντικά το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να πουλήσει τις τράπεζες;

Θα μπορούσαν επίσης οι υπάρχουσες διοικήσεις να συνεχίσουν να ασκούν το management, έστω και με αυξημένη κρατική εποπτεία, σε περίπτωση όπου το κράτος αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών;

Γενικότερα, θα υπάρξει διαφοροποίηση της κρατικής παρέμβασης ανάλογα με το ποιο ποσοστό κάθε τράπεζας αποκτηθεί από τα κεφάλαια του ΤΧΣ;

Άμεσες λύσεις, όμως, δεν θέλουν μόνο οι ελληνικές, αλλά και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, καθώς όσο περνά ο χρόνος τόσο φεύγει από αυτές αμερικανικό χρήμα και τόσο εντείνεται το πρόβλημα της ρευστότητάς τους…