Το «κατενάτσιο» της κυβέρνησης, απέναντι στις απαιτήσεις της τρόικας για την απελευθέρωση της αγοράς του λιγνίτη, εν τέλει είχε επιτυχία.

Πριν από 13 μήνες, υπήρξε το τελεσίγραφο για την παραχώρηση του 40% της λιγνιτικής παραγωγής σε ανεξάρτητους παραγωγούς, ώστε να σπάσει το μονοπώλιο της ΔΕΗ στην αγορά ηλεκτρισμού γενικά και στην αγορά λιγνίτη ειδικότερα.

Επί 13 μήνες, χιλιάδες σελίδες αλληλογραφίας ανταλλάχθηκαν, προτάθηκαν σχέδια ισοδύναμου αποτελέσματος που δεν ευοδώθηκαν, μέχρι να έρθει το μεσοπρόθεσμο, που προβλέπει έως και πώληση μονάδων της ΔΕΗ.

Το σχέδιο που αφήνει να διαρρεύσει το ΥΠΕΚΑ από τα μέσα Ιουλίου, πριν από τη συνάντηση Παπακωνσταντίνου με τον επίτροπο Έτινγκερ, προβλέπει την πώληση των δύο μονάδων της ΔΕΗ στο Αμύνταιο, με συνολική ισχύ 540 μεγαβάτ.

Όπως λένε στον «Χ» κάποιοι από τους δυνάμει ενδιαφερομένους, συμμετοχή σε διαγωνισμό της ΔΕΗ για μονάδες με ελάχιστο χρόνο ζωής, με περιβαλλοντικά προβλήματα και με την αβεβαιότητα του 2013, όταν δηλαδή θα «αγοράζονται» όλοι οι εκπεμπόμενοι ρύποι, μάλλον δεν προβλέπεται.

Βεβαίως, όλα εξαρτώνται από το τι θα πουληθεί. Γιατί η πραγματική αξία ενός σταθμού ηλεκτροπαραγωγής με τα χαρακτηριστικά του Αμύνταιου είναι ο χώρος, ο οποίος επιτρέπει την ανάπτυξη παρεμφερούς δραστηριότητας.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό είναι στοιχείο που αποτιμάται. Διαφορετικά, αυτό που πουλιέται από τη ΔΕΗ είναι οι δύο πεπαλαιωμένες και ρυπαίνουσες μονάδες, με απομένοντα χρόνο λειτουργίας (όπως είναι σήμερα) μέχρι το 2018 και με ανάγκη για επενδύσεις αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων, αν πρόκειται να λειτουργήσουν για τα επόμενα χρόνια.

Πέρα από αυτά, υπάρχει η μεγάλη αβεβαιότητα του 2013 με το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών.

Σήμερα, η τιμή του δικαιώματος διαμορφώνεται στα περίπου 13 ευρώ. Οι τάσεις είναι ελαφρώς ανοδικές και η συμμετοχή της τιμής του δικαιώματος, για τις παλιές μονάδες της ΔΕΗ με υψηλές εκπομπές ανά παραγόμενη μεγαβατώρα, θα είναι μεγάλη, περιορίζοντας τα περιθώρια να σταθεί μία παρόμοια επένδυση. Άρα, μάλλον με διαγωνισμούς, σχέδια και συζητήσεις «τρώμε» και το 2012.

Καταληκτικά, η κυβέρνηση και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις κατάφεραν για ακόμη μία φορά να αποτρέψουν την είσοδο τρίτων στα χωράφια της ΔΕΗ, τουλάχιστον για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.

Βεβαίως, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να διατηρήσουν την «αυτιστική» συμπεριφορά της ΔΕΗ, η οποία όμως θα καταστεί καταστροφική για την ίδια, όταν οι συνθήκες της αγοράς θα αλλάξουν.