Η Ηλεκτρονική παρουσίασε αυτόν τον μήνα ένα «πακέτο» εξελίξεων που συνδύαζε μετατροπή βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων σε μακροπρόθεσμες, φρέσκα δάνεια από τις τράπεζες και πρόσθετο χρήμα από τους μετόχους (ΑΜΚ 6,5 εκατ., όπου ο Γ. Στρούτσης έχει δεσμευτεί ότι θα καταβάλει 5,5 εκατ. ευρώ).

Με βάση, δηλαδή, τις συγκεκριμένες κινήσεις, η Ηλεκτρονική φαίνεται πως εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά της για κάμποσα ακόμη χρόνια, πετώντας το μπαλάκι των προβλημάτων της βαθιάς κρίσης στον ανταγωνισμό.

Και το να πείσεις την αγορά για τη βιωσιμότητά σου δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο σε περιόδους πρωτόγνωρης ύφεσης όπως η τρέχουσα.

H μετοχή της Ηλεκτρονικής ανέβασε σημαντικά την τιμή της σε λίγες μόλις χρηματιστηριακές συνεδριάσεις (από τα 22 στα 44 λεπτά) και σύμφωνα με ορισμένους κάτι τέτοιο ήταν απόλυτα λογικό, γιατί μια αλυσίδα λιανικής με γνωστότατο brand name, μεγάλο μερίδιο αγοράς και εξασφαλισμένη βιωσιμότητα δεν είναι καθόλου παράλογο να διαπραγματεύεται γύρω στα 15 εκατ. ευρώ μετά την επικείμενη αύξηση κεφαλαίου των 6,5 εκατ. ευρώ…

Άρα, πριν από την αύξηση κεφαλαίου, δεν θα ήταν παράλογο να διαπραγματεύεται κάπου στα 8 - 9 εκατ. ευρώ.

Ανεξάρτητα όμως από την ορθότητα ή μη αυτής της άποψης, στην πράξη η τιμή της μετοχής ακολούθησε στη συνέχεια (πιθανόν λόγω και του γενικότερου κλίματος) πτωτική πορεία, κλείνοντας την Παρασκευή στα 27 λεπτά (4,65 εκατ. ευρώ συνολική αποτίμηση)…

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο η μετοχή της ΗΛΕΑΘ, αλλά γενικότερο.

Το αν δηλαδή εισηγμένες εταιρίες διαφόρων κλάδων, με ισχυρά brand names, μεγάλα μερίδια αγοράς και χαμηλές αποτιμήσεις στο ταμπλό (π.χ. πολύ μικρός δείκτης P/BV) θα μπορούσαν να προσφέρουν χρηματιστηριακές συγκινήσεις, σε περίπτωση όπου παρουσίαζαν ένα πακέτο ειδήσεων ικανό να τους εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα μέσα στην κρίση.

Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε την περίπτωση της Nutriart (πρώην Κατσέλης), η οποία, εκτός του ότι διαθέτει μεγάλα μερίδια αγοράς και γνωστό εμπορικό σήμα, διαπραγματεύεται προς 6,37 εκατ. ευρώ, πολύ χαμηλότερα από τη λογιστική της αξία.

Προφανώς, η αγορά αντιλαμβάνεται το θέμα των υψηλών τραπεζικών υποχρεώσεων και των προβληματικών δεικτών ρευστότητας. Ωστόσο, η διοίκηση της εισηγμένης ευελπιστεί σε μια λύση-πακέτο με τα πιστωτικά ιδρύματα, η οποία θα περιλαμβάνει κάποια κεφαλαιακή ένεση από τον βασικό μέτοχο και μετατροπή βραχυπρόθεσμων οφειλών σε μακροπρόθεσμες.

Στελέχη της, μάλιστα, υποστηρίζουν πως η εταιρία μπορεί μακροπρόθεσμα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και ότι οι τρέχουσες οικονομικές επιδόσεις θα ήταν καλύτερες αν δεν υπήρχε η σημερινή στενότητα ρευστότητας.

Αν, λοιπόν, ολοκληρωθεί μια τέτοια συμφωνία, που να πείθει την αγορά για το μακροπρόθεσμο μέλλον της εταιρίας, τότε ποιος μπορεί να αποκλείσει και τη σημαντική άνοδο του τίτλου στο ταμπλό;

Υ.Γ.: Την Παρασκευή η Nutriart ανακοίνωσε πως «στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται με τις πιστώτριες τράπεζες για την αναχρηματοδότηση των υφιστάμενων χρεών και την παροχή νέας χρηματοδότησης, έχει λάβει θετική απάντηση από δεκατρείς, οι οποίες μαζί με τον βασικό μέτοχο της εταιρίας εκπροσωπούν το 97% περίπου του οφειλόμενου δανεισμού.

Διευκρινίζεται στη σχετική ανακοίνωση ότι οι θετικές απαντήσεις ισχύουν υπό την προϋπόθεση επίτευξης ομοφωνίας από όλες τις πιστώτριες τράπεζες, ενώ ορισμένες από τις θετικές απαντήσεις τελούν υπό την τελική έγκριση των πιστωτικών επιτροπών των σχετικών τραπεζών (αναμένονται εντός των επόμενων ημερών).

Εντός των επόμενων ημερών αναμένεται και η οριστική τοποθέτηση μιας μόνο τράπεζας, ώστε να επιτευχθεί η αναγκαία ομοφωνία για την υπογραφή του σχετικού μνημονίου συνεννόησης (MoU) και την παροχή της νέας χρηματοδότησης»…