Στην εποχή της κρίσης που ζούμε, οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου έχουν εξελιχθεί σε αναγκαίο… «φάρμακο» για την επιβίωση μικρών και μεγάλων εισηγμένων, ακόμη και τραπεζών.

Η γεύση του όμως για όσους μικρομετόχους αυτών των εταιριών δεν μπορούν να συμμετάσχουν είναι πολύ πικρή.

Η περίπτωση της Alapis είναι χαρακτηριστική.

Διότι στην Alapis είχαμε τη βαθιά πτώση της τιμής της μετοχής, τις αλλαγές στο μετοχολόγιο αλλά και τη διάχυση διαφόρων πληροφοριών και φημών που δικαιολογημένα έχουν τρομάξει τους επενδυτές.

Και τώρα έχουμε μία αύξηση με όρους που είναι αναμφίβολα σκληροί για όσους δεν συμμετάσχουν και -υπό προϋποθέσεις- ιδιαίτερα δελεαστικοί για όσους έχουν το «φρέσκο χρήμα».

Θυμίζουμε ότι η εταιρία προτείνει δικαίωμα προτίμησης υπέρ των παλαιών μετόχων σε αναλογία 2 νέες μετοχές για κάθε 1 παλαιά - και τιμή διάθεσης το 1 ευρώ (κατόπιν του reverse split).

Που σημαίνει μόλις… 0,20 ευρώ στις σημερινές αναλογίες. Σημειώστε ότι όταν ανακοινώθηκε η αύξηση, η τρέχουσα τιμή των υφιστάμενων μετοχών ήταν 0,50 ευρώ, ενώ χθες, έπειτα από διήμερη πτώση (που οφείλεται στην αναγγελία της αύξησης), έκλεισε στο 0,31 ευρώ.

Πρακτικά αυτό σημαίνει «χασούρα» από δύο πλευρές για όσους δεν μετάσχουν στην αύξηση. Διότι αφενός μειώθηκε εξ αυτής της είδησης η τρέχουσα τιμή των μετοχών τους κι αφετέρου θα υποστούν μεγάλη «χασούρα» από τη διάθλαση (αγγλιστί dillution) της συμμετοχής τους στην εταιρία, μετά την ΑΜΚ.

Στον αντίποδα, για τον βασικό μέτοχο ή για «φίλιες» προς αυτόν… δυνάμεις, η αύξηση προσφέρει ευκαιρίες τοποθέτησης σε πολύ χαμηλή τιμή, μέσα και από την κάλυψη αδιάθετων, χωρίς υποχρέωση υποβολής δημόσιας πρότασης.

Δεν θα μας φανεί λοιπόν καθόλου παράξενο αν η πολύπαθη (και πολυμετοχική) Alapis βρεθεί μετά το πέρας της αύξησης όχι μόνο με πολύ μικρότερο αριθμό μετοχών, αλλά και με πολύ μεγαλύτερη «συγκέντρωση»… ισχυρών μετόχων!