Σε φιάσκο κινδυνεύει να εξελιχτεί η υπόθεση με τα swaps ενέργειας της ΔΕΗ.

Θυμίζουμε ότι αύριο, Παρασκευή, λήγει η προθεσμία δημόσιας διαβούλευσης - που συνιστά κι ένα είδος έρευνας αγοράς για το ενδιαφέρον παραγωγών ενέργειας να συνάψουν με τη ΔΕΗ συμφωνίες ανταλλαγής (swaps) λιγνιτικής ενέργειας.

Ανταλλαγές που μπορεί να φτάσουν μέχρι και το 40% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ.

Σκοπός της όλης διαδικασίας είναι να ανταλλάσσει η ΔΕΗ ενέργεια που παράγεται από «φθηνές» πηγές με ενέργεια πιο ακριβή στην παραγωγή της, ώστε να ενισχυθεί η απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς.

Να δούμε όμως το θέμα λίγο πιο αναλυτικά.

Η πρόταση για ανταλλαγή ενέργειας προέρχεται από το ΥΠΕΚΑ και απευθύνεται στην Κομισιόν.

Είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα της συνεργασίας του ΥΠΕΚΑ και της ΔΕΗ με τον «σύμβουλο», δηλαδή την εταιρία PricewaterhouseCoopers.

Οι πληροφορίες μας λένε ότι ο σύμβουλος επιβλήθηκε στη ΔΕΗ από την κ. Μπιρμπίλη -μέσω του κ. Ζερβού-, με το Δ.Σ. της εταιρίας να ψηφίζει την απευθείας ανάθεση, λόγω του… «κατεπείγοντος» της υπόθεσης, στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου.

Στους μήνες που μεσολάβησαν ο σύμβουλος σε συνεργασία με στελέχη του ΥΠΕΚΑ και τον κ. Ζερβό έκαναν ό,τι έκαναν και κατέληξαν να προτείνουν την ανταλλαγή (swap) ως μόνη λύση, δεδομένων των συνθηκών.

Ωστόσο, η πρόταση στην οποία κατέληξαν για τα swap ενέργειας (μαζί με το ΥΠΕΚΑ), και την υπέβαλαν έπειτα από πολύμηνες(!) διαβουλεύσεις και με την Κομισιόν, χαρακτηρίζεται από παράγοντες της αγοράς στην καλύτερη περίπτωση άκρως αμφιλεγόμενη - και στη χειρότερη… πρακτικά μη εφαρμόσιμη.

Όπως μαθαίνουμε, οι Έλληνες ανεξάρτητοι παραγωγοί ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι η συγκεκριμένη πρόταση δεν τους ενδιαφέρει, ενώ οι λιγοστοί και μικρού μεγέθους ξένοι «ενδιαφερόμενοι» δεν αναμένεται να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις, διότι πιστεύουν ότι η προτεινόμενη συμφωνία είναι ιδιαίτερα ετεροβαρής υπέρ της ΔΕΗ.

Ο λιγνίτης τους ενδιαφέρει, όχι όμως και αυτή η διαδικασία των swaps.

Για παράδειγμα, αναφέρουν πηγές του χώρου, η ΔΕΗ παίρνει ως συντελεστή απόδοσης των λιγνιτικών της εργοστασίων (την παραγωγή των οποίων θα χρησιμοποιήσει για την ανταλλαγή) το 40%.

Όλοι όμως γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο. Η νέα υπό κατασκευή μονάδα Πτολεμαΐδα V θα έχει μεν αυτόν τον βαθμό απόδοσης, όχι όμως και οι υπάρχουσες εδώ και 20 χρόνια μονάδες, οι οποίες δεν έχουν ενεργειακή απόδοση πάνω από 30%. Πρόσθετο σημαντικό πρόβλημα φαίνεται να δημιουργεί, μεταξύ άλλων, και η μακρά χρονική διάρκεια συμβάσεων που προβλέπει η πρόταση.

Μέσω της διαδικασίας διαβούλευσης, προέκυψε και πρόταση από πλευράς ΡΑΕ, η οποία όμως, αναφέρουν άνθρωποι της αγοράς, κινείται περίπου στο ίδιο μοτίβο, κι έτσι έχει τύχη ανάλογης… αποδοχής.

Τι μένει; Η παρέμβαση από πλευράς Ελλήνων ανεξάρτητων παραγωγών, που λένε ότι έχουν πρόταση και εμφανίζονται να πιστεύουν ότι στην απελευθέρωση της αγοράς θα συμβάλουν μόνον συμφωνίες ανταλλαγής που θα αφορούν στη ΔΕΗ και σε Έλληνες παραγωγούς.

Αν όμως η αντιπρόταση απέχει παρασάγγας από τα όσα πρότεινε η ΔΕΗ, είναι εύλογο ότι θα απαιτηθούν νέες χρονοβόρες διαδικασίες εγκρίσεων και «ευλογίας» από την Κομισιόν, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Με άλλα λόγια, ο χρόνος σιγά αλλά… σταθερά εξαντλείται και η «απελευθέρωση» δεν προχωράει.

Τελικά, ρωτάμε εμείς, ποια είναι η βασική… αιτία για το διαφαινόμενο φιάσκο;

Πρόκειται άραγε για απειρία κι έλλειψη γνώσης της αγοράς, ή για… «κουτοπονηριά» να ροκανίζουμε τον χρόνο;