Το παλιό τραγούδι της κατοχής «τίνος είναι, ρε γυναίκα, τα παιδιά, το 'να μου φωνάζει σι, τ' άλλο μου φωνάζει για» μάλλον θα το έχετε ακούσει.

Οι στίχοι του παλιού αυτού τραγουδιού μας ήρθαν στο μυαλό, παρακολουθώντας τις τελευταίες εξελίξεις στον ΟΠΑΠ.

Και τέλος πάντων, τίνος είναι, ρε γυναίκα, ο ΟΠΑΠ;

Και εξηγούμαστε.

Ο προμηθευτής του (ένας είναι ο προμηθευτής του) θεωρεί τον ΟΠΑΠ συνεταίρο και διαμαρτυρήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα γιατί ο οργανισμός κατά την περίοδο όπου συνεργάζεται μαζί του βγάζει περισσότερα από αυτόν!

Αλλά και οι πράκτορες του ΟΠΑΠ (ή τουλάχιστον οι συνδικαλιστές τους) συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες, αν και είναι απλοί συνεργάτες του…

Η έλλειψη μέτρου, μάλιστα, από τον συνδικαλιστή κ. Κίμωνα Κλωνάρη φαίνεται χθες να ξεπέρασε κάθε όριο.

Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της τακτικής γενικής συνέλευσης αποκάλεσε την πλειοψηφία των μετόχων του οργανισμού (πλην του Δημοσίου) -δηλαδή την πλειοψηφία των ιδιοκτητών της εταιρίας με την οποία οι πράκτορες συνεργάζονται- «επιδρομείς και πειρατές της περιουσίας του ελληνικού λαού», με το σκεπτικό ότι σε βάθος χρόνου αποκόμισαν αποδόσεις υψηλότερες από αυτές των τραπεζικών καταθέσεων!

Ο ρόλος μάλιστα του κ. Κλωνάρη ως «ιδιοκτήτη» γίνεται φανερότερος στο απόσπασμα: «Από την 1η Απριλίου του 2001 που σας δεχτήκαμε στο σπίτι μας»…

Και μάλιστα ο συνδικαλιστής των πρακτόρων μίλησε (ελέω Θεού;) και στο… όνομα του ελληνικού λαού, απευθυνόμενος προς την πλειοψηφία των μετόχων του ΟΠΑΠ, και μάλιστα με όχι και τόσο ευγενικό τρόπο:

«Στο όνομα του ελληνικού λαού: ΣΚΑΣΜΟΣ οι διαμαρτυρίες σας, ή ακόμη καλύτερα αμέτε στο διάολο»… (τα περί διαβόλου κόπηκαν από το προφορικό κείμενο, αλλά όχι και από το γραπτό).