Χθες το Μεξικό, χώρα με χαμηλότερη πιστοληπτική ικανότητα από την Ελλάδα, δανείστηκε με mid swap συν 110 μονάδες βάσης.

Την ίδια στιγμή η έκδοση των 10ετών στην Ελλάδα κλείδωνε με mid swap 300 μονάδων βάσης.

Γιατί η κυβέρνηση, ο ΟΔΔΗΧ, οι τράπεζες και μέρος της υπόλοιπης αγοράς είναι ευχαριστημένοι που δανειστήκαμε με 6,3%;

Αφενός, γιατί ο κίνδυνος προβλήματος ρευστότητας απομακρύνεται. Και, αφετέρου, διότι την… πρώτη φορά είναι πάντα αλλιώς.

Μπορεί η Ελλάδα να πήρε μέτρα "αλά" Ιρλανδία προχθές, αλλά καθυστέρησε να τα αποφασίσει πέντε ολόκληρους μήνες.

Και πληρώνει το spread της καθυστέρησης προσδοκώντας ότι σε μερικούς μήνες από τώρα θα έχει υποχωρήσει στα επίπεδα των 110 - 130 μ.β., όπου είναι διαπραγματεύσιμα σήμερα τα ιρλανδικά ομόλογα.

Η άλλη λύση θα ήταν η κυβέρνηση να προσφύγει στο ΔΝΤ και να πάρει 20 - 25 δισ. για να καλύψει τις ανάγκες Απριλίου - Μαΐου με σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο.

Αυτό όμως κρύβει τον κίνδυνο, πέραν των ήδη σκληρών μέτρων, το ΔΝΤ να ζητήσει και απελευθέρωση απολύσεων στον δημόσιο τομέα, δραστικές μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό και βεβαίως άμεσο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Πολιτικά αυτό είναι ασύμφορο τώρα σε σχέση με τον περασμένο Νοέμβριο.

Έτσι, η κυβέρνηση αποφάσισε να συμπεριφερθεί με πιο αγοραίο τρόπο.

Δέχτηκε να πληρώσει για τα δεκαετή πιο τσουχτερό κόστος, επιδιώκοντας να ανακτήσει μέρος της αξιοπιστίας της απέναντι στα long only χαρτοφυλάκια.

Σε αυτούς, δηλαδή, που τα δύο τελευταία χρόνια γράφουν μόνο ζημίες ή υποαξίες από τα ελληνικά ομόλογα (με εξαίρεση την περίοδο Απριλίου - Οκτωβρίου 2009).

Γι' αυτό και επέλεξε να απευθυνθεί μόνο στους Ευρωπαίους επενδυτές, στους πιο πιστούς πιστωτές της χώρας, δηλαδή, που κατέχουν περίπου το 55% του ελληνικού χρέους.

Και όπως μαθαίνουμε, στους Ευρωπαίους επενδυτές διατέθηκε περί το 90% - 95% της έκδοσης, ενώ στόχος είναι οι Έλληνες να περιοριστούν στο 5%.

Η νέα στρατηγική που εγκαινίασε ο ΟΔΔΗΧ αποσκοπεί στην ενίσχυση της ζήτησης για παλαιά και νέα ελληνικά ομόλογα.

Και επομένως, στη σταδιακή αποκλιμάκωση των spreads.

Θα κριθεί λοιπόν από την πορεία διαπραγμάτευσης των 10ετών και από το αν επιτύχει η επόμενη έκδοση να βγει να σε χαμηλότερο spread από τις 300 μονάδες βάσης.