Στα νομικά λένε ότι για να υπάρχει φόνος, θα πρέπει να υπάρχει και θύμα.

Στην περίπτωση λοιπόν των ιχθυοκαλλιεργειών, για να υπάρξει χειραγώγηση τιμών, θα πρέπει να υπήρξαν και υπερκέρδη. Μόνο που από τις πέντε εταιρίες οι οποίες κατηγορούνται για χειραγώγηση τιμών από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, η μία βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών και οι άλλες μέχρι τους πρώτους τρεις μήνες του 2009 είχαν πει… τον δεσπότη Παναγιώτη!

Ακόμη και σήμερα, μάλιστα, που η τιμή της τσιπούρας έχει «τσιμπήσει» σημαντικά από τα περυσινά ιστορικά χαμηλά, οι εταιρίες αυτές θα πρέπει να βάλουν «μαχαίρι» στα έξοδά τους και να αυξήσουν τους όγκους των πωλήσεών τους, προκειμένου να μειώσουν δραστικά τις δανειακές τους υποχρεώσεις.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι κατά την περίοδο της κρίσης υπήρχαν πράγματι συναντήσεις των μεγάλων εταιριών του κλάδου, με θέμα το πώς θα αποφύγει ολόκληρος ο κλάδος το λουκέτο… (και αυτό σε γνώση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι εταιρίες).

Γιατί όταν γίνονταν οι συναντήσεις αυτές, η τιμή της τσιπούρας είχε κατρακυλήσει σε επίπεδα χαμηλότερα του κόστους παραγωγής, χωρίς να υπολογίζονται διάφορες άλλες κατηγορίες κόστους.

Ήταν τότε, μάλιστα, που ορισμένες μικρότερες εταιρίες του κλάδου είχαν αναγκαστεί να πουλάνε όσο-όσο τα μικρά τους ψάρια, προκειμένου «να εξασφαλίσουν τη δόση τους» (προς τις τράπεζες) και να περιορίσουν το κόστος των τροφών…

Υ.Γ.: Παράγοντας της αγοράς δεν απέφυγε την κακιούλα του, λέγοντας ότι, ακόμη και αν στον κλάδο υπήρχε συμφωνία να μειωθούν οι πωλήσεις προκειμένου να ανέβουν οι τιμές, όλο και κάποια εταιρία θα έβγαινε και θα πουλούσε στη ζούλα…