Υπάρχει όμως και η σοβαρή άποψη των πραγμάτων, ήτοι της εδώ και μήνες κυκλοφορούσης αβεβαιότητας ως προς το ενδεχόμενο αλλαγών στην ηγεσία του χρηματιστηρίου, η οποία μάλλον έχει δυσαρεστήσει τους μεγάλους ξένους θεσμικούς.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αρκεί η αναφορά στο περιεχόμενο εκθέσεως της Citigroup με ημερομηνία τέλος Μαΐου και αντικείμενο την ΕΧΑΕ.

Στην ουσία το συγκεκριμένο σημείο της έκθεσης (το οποίο εντοπίστηκε στις σελίδες 4-5 και ως εκ τούτου διέφυγε την προσοχή όσων ασχολούνται απλώς με την… περίληψη που συνήθως βρίσκεται στην πρώτη σελίδα μαζί με την πρόταση και την τιμή-στόχο) αποτελεί ένα διπλωματικό, πλην όμως ξεκάθαρο, ράπισμα στα εγχώρια… ”ήθη και έθιμα”.

Ούτε λίγο ούτε πολύ οι αναλυτές του οίκου, αφού προηγουμένως δηλώνουν ότι η τρέχουσα διοίκηση της ΕΧΑΕ κατά την άποψη τους έχει κάνει καλή δουλειά στην εταιρία (αναφέρονται ονομαστικά στον κ. Παν. Αλεξάκη και στον κ. Γκ. Μάναλη), θέτουν θέματα ”εταιρικής διακυβέρνησης” και ”διοικητικής αβεβαιότητας”, επισημαίνοντας επί λέξει τα εξής:

”Κατόπιν της αλλαγής κυβέρνησης, παρότι το κράτος δεν ελέγχει ούτε μία μετοχή της ΕΧΑΕ, υπήρξαν δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία (το κράτος) θα επιχειρήσει να ασκήσει επιρροή στην τοποθέτηση νέας διοίκησης, μέσω των ποσοστών που κατέχουν οι ελεγχόμενες από το Δημόσιο τράπεζες, ποσοστό που ανέρχεται σε 22%, ενώ αν περιληφθούν και τα ποσοστά άλλων εταιριών, Ταμείων κ.λπ., το ελεγχόμενο ποσοστό αγγίζει το 33%.

Σημειώνουμε επίσης ότι ύστερα από την αλλαγή της κυβέρνησης άλλαξαν τρεις από τους τέσσερις εκπροσώπους των κρατικών τραπεζών στην ΕΧΑΕ. Κατά την άποψή μας”, προστίθεται στο ίδιο κείμενο, ”η συνέχιση αυτής της αβεβαιότητας παρεμποδίζει τη λήψη αποφάσεων στην ΕΧΑΕ”.

Και συνεχίζουν: ”Η διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι ήδη αργή εξαιτίας μιας δομής διοικητικού συμβουλίου την οποία θεωρούμε αναποτελεσματική. Υπάρχουν 13 μέλη, πλην όμως εκτελεστικό είναι μόνον…ένα. Τα υπόλοιπα είναι δύο ανεξάρτητα μέλη, επτά εκπρόσωποι τραπεζικών ιδρυμάτων, ένας εκπρόσωπος των χρηματιστών, ένας των εισηγμένων εταιριών κι ένας των θεσμικών”, καθένας εκ των οποίων, όπως παρατηρούν, έχει πιθανότατα τη δική του… ατζέντα συμφερόντων.

Καταλήγουν δε σημειώνοντας ότι η διοικητική ομάδα θα πρέπει να αποκτήσει περισσότερες εκτελεστικές εξουσίες και επιρροή σε ένα διοικητικό συμβούλιο με μικρότερη σύνθεση!