Αν υπάρχει ένα προϊόν που δεν αφορά σε καταθέσεις και προωθείται έντονα από τα γκισέ των τραπεζών το τελευταίο χρονικό διάστημα, αυτό είναι η προώθηση των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων. Περί δανείων ούτε λόγος…

Η ουσία είναι ότι τα συνταξιοδοτικά προγράμματα, έπειτα από μια "παρένθεση" αρκετών μηνών, επανέρχονται και πάλι στο προσκήνιο, και μάλιστα για αρκετούς λόγους:

Πρώτα απ’ όλα, γιατί η πτώση των επιτοκίων από τα επίπεδα του 6% και του 7% έχει φέρει πολύ πιο κοντά τις αποδόσεις των καταθέσεων σχετικά με τα τεχνικά εγγυημένα επιτόκια των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων, που φτάνουν έως και το 3,25% και αποτελούν την ελάχιστη ετήσια απόδοση των συγκεκριμένων επενδύσεων.

Δεύτερον, διότι μετά την κατάργηση του φόρου χαρτοσήμου στα συνταξιοδοτικά προγράμματα, το συγκεκριμένο προϊόν έγινε ελκυστικότερο σε σύγκριση με το παρελθόν.

Τρίτον, γιατί η διάθεση συνταξιοδοτικών προγραμμάτων αποτελεί έναν ακόμη τρόπο εισροής ρευστότητας στις τράπεζες και στις ασφαλιστικές εταιρίες και όχι εκροής ρευστότητας, όπως π.χ. αποτελούν τα δάνεια.

Και τέταρτον, διότι λόγω της κρίσης επανήλθαν και πάλι στην επικαιρότητα θέματα όπως η κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων, η πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για "μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό" και άλλα σχετικά.

Βέβαια, τόσο οι τράπεζες όσο και οι ασφαλιστικές εταιρίες προσαρμόζουν αναλόγως τα προϊόντα, εστιάζοντας στην προβολή εκείνων που εξασφαλίζουν το αρχικό κεφάλαιο και εγγυώνται μια ελάχιστη απόδοση.

Γιατί ύστερα από την ελεύθερη πτώση των μετοχών κατά το τελευταίο 15μηνο, καλώς ή κακώς, πολύ λίγοι είναι εκείνοι που τολμούν να διακινδυνεύσουν…