Το τελευταίο διάστημα (έως και πολλών μηνών αν δούμε την υπόθεση συνολικότερα) πληθαίνουν τα κρούσματα αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, που δεν φαίνεται απλά να αποσκοπούν στην ενίσχυση των εταιριών τις οποίες αφορούν, αλλά και στην ενίσχυση των συμφερόντων των ιδίων των βασικών τους μετόχων, σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα των υπολοίπων μετόχων.

Εν ολίγοις, έχοντας την απαραίτητη οικονομική επιφάνεια, αλλά και πολύ πιο πλήρη γνώση των συνθηκών της εταιρίας τους, οι βασικοί μέτοχοι επιτυγχάνουν την έγκριση αυξήσεων με όρους που μάλλον αποξενώνουν παρά έλκουν τον απλό μέτοχο, ή και με όρους που είναι σαφέστατα υπέρ όσων θα πάρουν το ρίσκο να συμμετάσχουν σε υπέρογκες αυξήσεις.

Το τελευταίο συμβαίνει όταν οι ίδιοι οι βασικοί μέτοχοι εκτιμούν ως απίθανη τη συμμετοχή της… μαρίδας, λόγω των ως τώρα πεπραγμένων της εταιρίας, και σπεύδουν να μεγαλώσουν όσο αυτό είναι δυνατό, το dilution εις βάρος εκείνων που δεν θα συμμετάσχουν.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ζητούνται από τους μετόχους πολύ σημαντικά ποσά, σε βαθμό που να δημιουργούν ερωτήματα για το κατά πόσον είναι απαραίτητα, ή ζητούνται απλά και μόνον για να μην επιτευχθεί η… κάλυψη της αύξησης.