Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, αλλά η σκληρή τηλεοπτική αναφορά του κ. Στέφανου Μάνου στην ύπαρξη ολιγοπωλίου στον τραπεζικό χώρο συνέπεσε, με ελάχιστη χρονική διαφορά, με την ανάδειξη, από το ένθετο ”Ανάπτυξη” στο ”ΒΗΜΑ” της Κυριακής, των υψηλών προμηθειών που καλούνται πλέον να πληρώνουν οι πελάτες στις τράπεζες σε πρώτο θέμα.



Βεβαίως, το θέμα είναι απολύτως υπαρκτό. Άλλωστε, και στις Ηνωμένες Πολιτείες απασχολεί έντονα μερίδα των ειδικών και του Τύπου, καθώς εκεί είναι πλέον σαφές ότι μέσω των συγχωνεύσεων δημιουργούνται μεγάλοι -και λίγοι- ”κολοσσοί”, που κάποια στιγμή θα επιβάλουν με απόλυτο τρόπο τους όρους τους.

Υπάρχουν δε πολλοί που ανοικτά αμφισβητούν το αν αυτή η εξέλιξη θα είναι υπέρ ή εναντίον του καταναλωτή.

Στα δικά μας όμως είναι ένα θέμα να διαπιστώσουμε –εγκαίρως- αν το ΠΑΣΟΚ, ή έστω ο ίδιος ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μέσω τηλεοπτικών spot δηλώνει ότι στα πρόσωπά μας ”διαβάζει το χρέος του”, έχει την ίδια άποψη με τον κ. Μάνο για τον αν υπάρχουν ή όχι ολιγοπωλιακές πρακτικές από την πλευρά των τραπεζών.

Διότι ο κ. Μάνος έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί ότι, τασσόμενος υπέρ της ελεύθερης αγοράς και κατά των κρατικών μονοπωλίων, είχε ξεχάσει το θέμα των ιδιωτικών… ολιγοπωλίων. Τώρα που και αυτός το θυμήθηκε, τι έχουν άραγε να πουν οι λοιποί ”αριστεροί” σοσιαλιστές του κόμματος με το οποίο συνεργάζεται.

Ενδιαφέρουσα βέβαια θα ήταν και μια τοποθέτηση από την πλευρά της Ν. Δημοκρατίας, αν και η έμφαση που δίνει στο πρόγραμμά της υπέρ των Ενώσεων Καταναλωτών, έχει ήδη ”σηματοδοτήσει” ότι τάσσεται ανοικτά υπέρ της ελεύθερης, πλην όμως όχι και της ”ανεξέλεγκτης” αγοράς.