ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΕΣ: Συνεχίζεται ο κατήφορος και κάποιοι λένε (με… νόημα) ότι οι τρέχουσες τιμές θα προσεγγίσουν την ονομαστική τιμή, επειδή, λέει, στην ονομαστική τιμή θα εκδοθούν οι προνομιούχες υπέρ του Δημοσίου.

Κατά την άποψή μας το επιχείρημα αυτό -ασχέτως αν συνεχιστεί η κάθοδος των τιμών- δεν στέκει. Οι προνομιούχες μετοχές είναι ακριβώς αυτό. Προνομιούχες. Δεν δημιουργούν dilution στους υπόλοιπους μετόχους και λαμβάνουν προκαθορισμένο επιτόκιο.

Ούτε κι έχει σημασία πόσες είναι (ως ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου), αφού: α) έτσι κι αλλιώς το Δημόσιο έχει κατοχυρώσει νομικά τα δικαιώματα που θέλει να έχει και β) δεν ψηφίζουν ως κανονικές μετοχές.

Άλλωστε, ακόμη και σε περίπτωση μετατροπής των προνομιούχων σε κοινές προβλέπεται σχέση μετατροπής, ανάλογα με την τρέχουσα τιμή που θα έχουν τότε οι κανονικές μετοχές.

ΠΤΩΣΗ: Τα ποσοστά πτώσης των μεγάλων ελληνικών τραπεζών δεν δείχνουν σημεία διαφοροποίησης μεταξύ τους (με μόνη εξαίρεση την ΕΤΕ) που να έχουν πρακτική σημασία. Πότε υποαποδίδει η μία, πότε η άλλη και πότε η… επόμενη. Συνήθως οι ημερήσιες διακυμάνσεις εξαρτώνται από το ποιος ξεφορτώνει, τι μετοχές έχει - και ποιες φήμες κυκλοφορούν.

Κι αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι όλες λίγο-πολύ, χρηματιστηριακά τουλάχιστον, βράζουν στο ίδιο καζάνι.

Αυτό είναι το πιο κακό απ' όλα…

Γιατί σίγουρα πέντε τράπεζες δεν μπορεί να είναι στην ίδια κατάσταση.

ΑLAPIS: Κάτω από το 1 ευρώ η μετοχή, γεγονός που ακυρώνει πρακτικά (προς το παρόν) την εφαρμογή της απόφασης αγοράς ιδίων μετοχών, που έχει αυτό το κατώτατο όριο.

Οι πληροφορίες μας λένε ότι η πίεση οφείλεται σε μεγάλο Αμερικανό θεσμικό που δεν θέλησε να κάνει σταδιακή αποχώρηση από τη μετοχή, εκτιμώντας ίσως ότι αυτός θα πουλάει και η εταιρία θα αγοράζει.

Αυτό βεβαίως δεν συνέβη για… ευνόητους λόγους. «Ουρά» στο πακέτο που κατείχε υπάρχει ακόμη. Αγοραστής όμως σχεδόν καθημερινά ο ίδιος ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης.