Αρκετές… γαργαλιστικές λεπτομέρειες έχει το κείμενο του νομοσχεδίου για το πακέτο ενίσχυσης "της ρευστότητας της οικονομίας", όπως χαρακτηρίζεται επίσημα από το υπουργείο Οικονομίας (σ.σ. ο τίτλος πουθενά δεν αναφέρει τη λέξη… τράπεζες).

Πιο γαργαλιστική ακόμη, βέβαια, είναι η σωρεία θεμάτων που θα ρυθμιστεί αργότερα με αποφάσεις του υπουργού, κατόπιν εισήγησης του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.

Πουθενά, για παράδειγμα, δεν περιγράφονται τα είδη των εξασφαλίσεων που θα λάβει το Δημόσιο, ούτε και το ύψος των προμηθειών. Κι αυτό παρότι στη συνέντευξη του υπουργού είχαν αναφερθεί συγκεκριμένοι αριθμοί!

Όπως επίσης ΔΕΝ καθορίζονται οι διαδικασίες -έστω- με τις οποίες θα προσδιοριστεί η τιμή διάθεσης αλλά και η τιμή εξαγοράς των προνομιούχων μετοχών που θα εκδοθούν για τη συμμετοχή σε αυξήσεις κεφαλαίου των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Κι εδώ θα πρέπει να περιμένουμε τις αποφάσεις του υπουργού κατόπιν των εισηγήσεων του διοικητή.

Διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις αρχικές εξαγγελίες υπάρχουν πάντως αρκετές. Για παράδειγμα, ενώ αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι ακόμη και για τις τράπεζες που θα κάνουν χρήση της εγγύησης του Δημοσίου θα υπάρχει δικαίωμα βέτο στις αμοιβές των στελεχών, ο συγκεκριμένος όρος άλλαξε.

Το Δημόσιο θα έχει δικαίωμα εκπροσώπησης στο Δ.Σ., θα βλέπει τα βιβλία της εταιρίας, αλλά ΔΕΝ θα έχει βέτο στις αμοιβές.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού το Δημόσιο στην περίπτωση αυτή δεν θα είναι μέτοχος αλλά "εγγυητής επί προμήθεια" των τραπεζών. Μάλλον δεν θα έπρεπε καν να είναι στο Δ.Σ. 

Έως και… χιουμοριστικό όμως είναι το προβλεπόμενο δικαίωμα των τραπεζών να εξαγοράσουν τις προνομιούχες μετοχές ακόμη και στο τέλος του πρώτου… εξαμήνου του 2009.

Με δεδομένο ότι δύσκολα θα δούμε αυξήσεις να υλοποιούνται πριν περάσει κάποιο διάστημα 1 - 2 μηνών (παρότι με το ίδιο νομοσχέδιο μειώνονται οι εκ του νόμου προβλεπόμενες προθεσμίες αναγγελίας γενικών συνελεύσεων στο 1/3 του κανονικού χρόνου), πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το Δημόσιο μπορεί να βρεθεί να είναι μέτοχος των τραπεζών ακόμη και για διάστημα μικρότερο των 180 ημερών.

Κι αυτό καθώς η προθεσμία ένταξης στα μέτρα λήγει την 1η Φεβρουαρίου του 2009.

Ακόμη όμως και τα κριτήρια με βάση τα οποία θα κατανεμηθούν τα διάφορα κονδύλια μεταξύ των τραπεζών αναφέρεται... ξερά ότι θα είναι "εποπτικά" (σε όλες τις περιπτώσεις) κι ότι θα καθοριστούν κατόπιν εισήγησης του κ. Προβόπουλου και απόφασης του κ. Αλογοσκούφη.

Αν βέβαια ισχύουν οι ημιεπίσημες διαρροές ότι όλες οι τράπεζες θα πρέπει να κάνουν χρήση των προνομιούχων είτε θέλουν είτε όχι, για να περιληφθούν στα μέτρα ρευστότητας, τότε, όπως καταλαβαίνετε, κάποια από τα ανωτέρω ουδεμία σημασία έχουν!

Ενδιαφέρον όμως έχει και η διατύπωση για το βέτο στα... μισθά και στα bonus των μεγαλοστελεχών. Διότι λέει ότι ο εκπρόσωπος του Δημοσίου θα παρεμβαίνει "εφόσον κρίνει ότι η απόφαση αυτή (σ.σ. για τις αμοιβές) δύναται να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των καταθετών ή να επηρεάσει ουσιωδώς (σ.σ. έχει σημασία η λέξη) τη φερεγγυότητα και την εύρυθμη λειτουργία της τράπεζας".

Δηλαδή πότε; Άμα είναι τόσο μεγάλη η αμοιβή που να... ρίχνει τους δείκτες φερεγγυότητας; Ή μήπως όταν πληρώνεται απο τις... καταθέσεις των πελατών;

Εδώ φαίνεται ότι και πάλι καταφέραμε να διολισθήσουμε στον λαϊκισμό με όρους που δεν έχουν πρακτική σημασία, αλλά απευθύνονται στην ικανοποίηση μιας μερίδας της κοινής γνώμης.