Αν είπαν αλήθεια από την πρώτη στιγμή, τότε συμπεριφέρονται, χωρίς λόγο, σαν ένοχες.

Ο λόγος για τις ελληνικές τράπεζες.

Που ευθύς εξαρχής δήλωσαν -μέσω κύκλων τους - ότι διαθέτουν απειροελάχιστη έκθεση σε προϊόντα και χρεόγραφα Lehman και AIG.

Η εικόνα που προκύπτει από το ρεπορτάζ δεν διαψεύδει την παραπάνω δήλωση.

Η συνολική έκθεση εγχώριων θεσμικών και ιδιωτικών χαρτοφυλακίων σε προϊόντα και χρεόγραφα Lehman και AIG ίσως ξεπερνά το 1 δισ. δολάρια, όμως ελάχιστα από αυτά βαρύνουν τις τράπεζες.

Το σύνολο σχεδόν της ζημίας είναι πάνω σε ιδιώτες. Είτε σε πελάτες των τμημάτων private banking είτε σε μεριδιούχους αμοιβαίων κεφαλαίων. Ένα μεγάλο μέρος από τη χασούρα του 1 δισ. δολάρια και πλέον αφορά σε εφοπλιστές. Αντιστοιχεί, όμως, σε μικρό μέρος των επενδυτικών τους χαρτοφυλακίων - με κάποιες... εξαιρέσεις. 

Γιατί, λοιπόν, οι τράπεζες δεν προχωρούν σε επίσημες ανακοινώσεις;

Όπως έπραξαν αρκετές ευρωπαϊκές τράπεζες και κάποιες ελληνικές (π.χ. ΑΤΕ).

Αν είχαν ακολουθήσει την ίδια τακτική, θα είχαν αποφύγει ψιθύρους που γρήγορα έγιναν δηλητηριώδεις φήμες και εξίσου γρήγορα κλίμα ανησυχίας.

Που μόνο το Παρακαταθηκών και Δανείων ευνοεί …

Υ.Γ.: Άσχετο, αλλά... καλό. Ποιο στιχάκι έχει επανέλθει στη μόδα πέριξ της αγοράς; "Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας! Μέσα στο ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς;".