Το είδαμε κι αυτό.

Το σωματείο μίας «εταιρίας» (κρατικού μεν συμφέροντος, πλην όμως εισηγμένης) στρέφεται εναντίον αποφάσεων της διοίκησης (δηλαδή της... κυβέρνησης) για ένα θέμα που αφορά εμμέσως στη σχέση μεταξύ της εταιρίας στην οποία εργάζονται (στην περίπτωσή μας της ΔΕΗ) και μίας άλλης ιδιωτικής εταιρίας (Αλουμίνιον της Ελλάδος).

Ο λόγος για την περιβόητη πλέον ΓΕΝΟΠ, το υπέρ-σωματείο της ΔΕΗ που μόλις υπέγραψε 2ετή σύμβαση με «πενιχρές» αυξήσεις της τάξεως του… 13% - 15% τουλάχιστον.

Η ΓΕΝΟΠ, λοιπόν, αποφάσισε να καταγγείλει την κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για «παράνομη κρατική ενίσχυση» της ΑτΕ, επειδή ο υπουργός Ανάπτυξης (έπειτα από σχετική εισήγηση της ανεξάρτητης αρχής της ΡΑΕ!), ενέκρινε άδεια συμπαραγωγού στην Αλουμίνιον.

Μετά την κίνηση αυτή του υπουργού, η μονάδα της ΑτΕ μετέχει στο σύστημα (είναι σε δοκιμαστική λειτουργία) συμβάλλοντας ουσιαστικά στη μείωση των «μπλακ άουτ», πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν δεν άλλαζε η μορφή της άδειας, αφού σε άλλη περίπτωση ΔΕΝ θα λειτουργούσε.

Ας πούμε όμως ότι αυτό δεν ενδιαφέρει τη ΓΕΝΟΠ και πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να προασπίσει τα όποια «συμφέροντα» του εργοδότη της, δηλαδή του μονοπωλίου, που μέχρι τώρα της εξασφαλίζει προνομιακή μεταχείριση.

Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει.

Γιατί δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα που θεωρεί ότι θίγονται ο ίδιος ο εργοδότης (δηλαδή η ΔΕΗ), παρά βγαίνουν μπροστάρηδες οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ;

Αυτός είναι ο ρόλος τους;

Με την ίδια λογική, τότε, σωματεία άλλων εταιριών (Αλουμίνιον, Τιτάν κ.λπ.) θα πρέπει με τη σειρά τους να υποβάλλουν προσφυγές εναντίον αποφάσεων της κυβέρνησης κάθε φορά που θεωρούν ότι αυτές θίγουν τις επιχειρήσεις τους, ή τέλος πάντων δεν τους... αρέσουν!

ΔΕΝ είναι όμως αυτός ο ρόλος του συνδικαλισμού. Κι αυτό οι περισσότεροι συνδικαλιστές το αντιλαμβάνονται.

Τα καμώματα της ΓΕΝΟΠ συμβαίνουν επειδή οι ηγέτες της αισθάνονται «κράτος εν κράτει» κι επειδή γενικώς ζούμε σε μια χώρα που έχει γίνει μπάχαλο.

Και πάει -δυστυχώς- από το κακό στο χειρότερο.