Σας λέγαμε από χθες για συνδικαλιστές - εργατοπατέρες που έχουν κάνει τον συνδικαλισμό σαν τα μούτρα τους, κι έσπευσαν να μας... δικαιώσουν περίτρανα. 

Βγήκε λοιπόν η ΟΤΟΕ και διαμαρτύρεται επειδή λέει την αγνοεί ο εικονιζόμενος στο σκίτσο μας κ. Τάκης Αράπογλου της Εθνικής, χαρακτηρίζοντας τις (πολύ καλές) αυξήσεις που δόθηκαν στους εργαζομένους της τράπεζας... αυθαίρετες!

Τι πιο φυσιολογικό, όμως, από το να νοιάζεται ένας πρόεδρος μεγάλης τράπεζας για τη συναίνεση μόνο των εργαζομένων του και όχι απαραίτητα γι' αυτήν των υπόλοιπων (ανταγωνιστικών) τραπεζών και των διαφόρων εθνικών συλλογικών οργάνων, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν έχουν πρώτιστο μέλημά τους τους εργαζομένους στην Εθνική.

Γιατί θα πρέπει ο κ. Αράπογλου να ταυτίζει την πολιτική αυξήσεων που θα ακολουθήσει με αυτήν των άλλων τραπεζών;

Και τι κρύβεται πίσω από τη λέξη «αυθαίρετα» της ΟΤΟΕ;

Ο κ. Αράπογλου έδωσε στους εργαζομένους της τράπεζάς του αυξήσεις της τάξεως του 6,5% (κατά μέσο όρο!) χωρίς να ρωτήσει την ΟΤΟΕ και (εδώ είναι το αμάρτημά του) χωρίς να μπει καν στη θεατρική διαδικασία του να «διαπραγματευτεί» με την ΟΤΟΕ!

Σου λέει λοιπόν η ΟΤΟΕ:  Αν με αγνοείς, αρνείσαι να διαπραγματευτείς μαζί μου, εσύ η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, αυτό αποτελεί και το πρώτο βήμα για να χάσω την εξουσία που ασκώ στο σύστημα.

Κάτσε ν’ αρχίσω από τώρα να φωνάζω, άσχετα αν οι αυξήσεις που έδωσες είναι απολύτως ικανοποιητικές! 

Στην ουσία λοιπόν η ΟΤΟΕ (αυτοί που την... επανδρώνουν για να ακριβολογούμε) δίνει μάχη... δικών της συμφερόντων κι όχι των εργαζομένων τους οποίους εκπροσωπεί!

Όλα τ’ άλλα που ακούτε, να τ’ ακούτε βερεσέ...