Με κίνδυνο να χαρακτηριστεί η στήλη βαθύτατα αντιδημοκρατική, αντισυνδικαλιστική και άλλα… διάφορα, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τα… αυτονόητα:

Ο ίδιος ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είχε δηλώσει στη Βουλή ότι πρόθυμα παραιτείται από τη βουλευτική ασυλία για να αντιμετωπίσει στα δικαστήρια τον κ. Βγενόπουλο.

Δεν αντιλαμβανόμαστε λοιπόν γιατί φωνάζει τώρα που αυτό το οποίο «επιδίωξε» έγινε.

Αν ήταν «μπλόφα», υπό την έννοια της ανέξοδης πολιτικής ρητορείας, ε, κάποιος αποφάσισε να δει τα… χαρτιά του!

Θα τα ανοίξει; Θα παραιτηθεί από τη βουλευτική ασυλία, για να δικαστεί ως απλός πολίτης;

Όσο για τον συνδικαλιστή της ΟΜΕ-ΟΤΕ, μάλλον είναι καιρός να καταλάβουν ορισμένοι εργατοπατέρες πως δεν μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, έτσι απλά γιατί θεωρούν ότι ασκούν πολιτική και για να ανεβάσουν το «κασέ» τους μήπως και γίνουν κάποτε πολιτικοί.

Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, ο κρυφός στόχος (ενίοτε και…φανερός) αυτών που έχουν καπελώσει τον υγιή συνδικαλισμό και τον έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους είναι να μπουν στη «βεριτάμπλ» πολιτική και να γίνουν βουλευτές, ίσως δε και … υπουργοί.

Με λίγα λόγια, στη χώρα αυτή, ζούμε την εξής εικονική πραγματικότητα:

-Από τη μία έχουμε καταντήσει να ζούμε τα χίλια σκάνδαλα στην καθημερινότητά μας, να ανεχόμαστε κάθε είδους λαμογιές, τη χειροτέρευση της ποιότητας της ζωής μας και τις διαρκώς αυξανόμενες ανισότητες, βρίζοντας τους πολιτικούς στα καφενεία και στις ταβέρνες για την… κατάντια που βλέπουμε γύρω μας!

-Κι όμως, από την άλλη εξακολουθεί να υπάρχει μια «θεωρία» που δίνει περίπου το… ακαταλόγιστο στους πολιτικούς, ίσως εξαιτίας του ενδόμυχου φόβου μιας ολόκληρης γενιάς ότι αν παραδεχτούμε φανερά πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός», ότι οι πολιτικοί μας κατρακυλούν όλο και πιο χαμηλά σε επίπεδο, σε επιχειρήματα, σε προσόντα, στις αλήθειες που μας λένε, τότε… πίσω από τη γωνία παραμονεύουν τα… τανκς και κάποια χούντα!

Αυτή η θεωρία έχει (δικαιολογημένα ίσως λόγω παρελθόντων βιωμάτων) μεγάλη πέραση σε ανθρώπους σκεπτόμενους, με αριστερά φρονήματα όπως θα λέγαμε παλιότερα, που υπό κανονικές συνθήκες θα αηδίαζαν και θα επαναστατούσαν με αυτά που βλέπουν.

Μην παρεξηγηθούμε, δεν θεωρούμε ότι ο Βγενόπουλος είναι ο… «Ζορό» ή ο «Ρομπέν των δασών». Εκ της θέσεώς του στην ηγεσία του ομίλου MARFIN προκύπτει σαφώς ότι έχει επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία κρίνει ότι υπερασπίζεται με τις ενέργειές του.

Οι οποίες εμφανίζονται να προκαλούν κάποιους, σε μια χώρα που έχει συνηθίσει ότι οι «θεσμοί» είναι για να τους επικαλούνται οι πολιτικοί κι όχι για να… λειτουργούν.

Διότι είναι βέβαιον ότι ο κ. Βγενόπουλος κάνει χρήση των υπαρχόντων θεσμών κινούμενος δικαστικά. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά.

Αφού λοιπόν έχει προβλεφθεί να έχει τέτοια δυνατότητα, από τους νόμους και το Σύνταγμα της δημοκρατίας μας, γιατί θεωρείται «προκλητικό», «πρωτάκουστο» και… «αντιδημοκρατικό» αυτό που κάνει;

Ιδού μια μεγάλη… απορία.

Έχουμε όμως και μία ακόμη: Πώς είναι δυνατόν να δέχεται κάποιος (νοήμων) κόσμος την άποψη ότι όταν ένας πολιτικός ή ένας συνδικαλιστής αποκαλούν κάποιον «απατεώνα» αυτό είναι… πολιτικός λόγος ή... υπεράσπιση του συνδικαλιστικού δικαιώματος;

Πολύ απλά, λέει μια άποψη, η πτώση στο επίπεδο της πολιτικής και του συνδικαλισμού, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ίδια η κοινωνία έγινε πολύ «χοντρόπετση», έφερε τα πράγματα έτσι ώστε η κοινωνία να αποδέχεται (σιωπηρά) την εκτόξευση βαρύγδουπων καταγγελιών, χωρίς στοιχεία, στο πλαίσιο της γενικότερης αδιαφορίας της.

Μιλάμε δηλαδή για μια πιο "large" εκδοχή των τηλεοπτικών παραθύρων, στα οποία βλέπουμε πολιτικούς να βρίζονται προς χάριν της τηλεθέασης -και κάποιων «οπαδών» τους, που αντιμετωπίζουν την πολιτική με όρους… ποδοσφαιρικούς-, ενώ ο μέσος πολίτης παρακολουθεί και κουνάει το κεφάλι του με τον όλο χαβαλέ.  

Μέσα σε αυτήν την κατάντια προκαλεί όντως εντύπωση η αντίδραση της MIG και του Βγενόπουλου.

Κι αν κάποιοι ερωτούν μήπως ο κ. Βγενόπουλος έχει πολιτικές φιλοδοξίες (τη ρετσινιά του «Μπερλουσκόνι» την έχουν εύκολη οι πολιτικοί μας για να ξορκίζουν και το... κακό,  γιατί βλέπουν ότι στην Ιταλία ο κύριος αυτός... ξαναβγήκε χάρη στην κατάντια των εκεί πολιτικών), υπάρχουν άλλοι, πολύ περισσότεροι, που έχουν… άλλο ερώτημα.

«Καλά, δεν φοβάται και τα βάζει με τους πολιτικούς, με το γκουβέρνο, με το σύστημα; Δεν φοβάται τις αντιδράσεις;».

Σε αυτό λοιπόν το κλίμα δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ήδη το ΠΑΣΟΚ μέσω δημοσιεύματος των χθεσινών «Νέων» προειδοποίησε (κι αυτό μας θύμισε άλλου είδους «οργανώσεις» και… εποχές) ως εξής:

«Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη ο Τομέας Τεκμηρίωσης (sic) του ΠΑΣΟΚ έχει λάβει εντολή να διερευνήσει το σύνολο των δραστηριοτήτων στην Ελλάδα του επιχειρηματία Βγενόπουλου και του ομίλου MIG τον οποίο εκπροσωπεί».

Κι αμέσως παραπάνω, η καλή εφημερίδα πλαισιώνει αριστοτεχνικά τη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, για... «πολυπλόκαμα συμφέροντα» που εκπροσωπεί ο Βγενόπουλος, προσθέτοντας ότι «προφανώς από εδώ και πέρα (!) θα αποτελέσουν αντικείμενο ιδιαίτερης (!) έρευνας εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ (τα... θαυμαστικά δικά μας).

Κατά τα άλλα, βέβαια, ο Βγενόπουλος είναι ο «Σερίφης» που κατά τον κ. Παπουτσή απειλεί και προσπαθεί να εκφοβίσει τις … «παρθένες» της πολιτικής μας σκηνής…
 
Έλα όμως που ο τελευταίος δεν θα ήταν τρελός να κάνει αυτές τις ενέργειες αν είχε λερωμένη τη φωλιά του.

Οπότε μάλλον στράφι πάνε οι απειλές του μηχανισμού... «Τεκμηρίωσης».