Ελάχιστα απασχόλησε τα φώτα της δημοσιότητας η προσπάθεια δημιουργίας από τις τράπεζες ενός «αντι-ΣΜΕΧΑ» μετά τη ρήξη που έχει επέλθει με τις ιδιωτικές χρηματιστηριακές.
Η Ελληνική Ένωση Τραπεζών πριν από το τέλος Μαρτίου απέστειλε σε όλα τα μέλη του ΣΜΕΧΑ επιστολή, με την οποία ανακοινώνει τη δρομολόγηση της ίδρυσης ενός φορέα εκπροσώπησης των μελών του Χ.Α., που θα φέρει την ονομασία «Ένωση Μελών Χρηματιστηρίου Αθηνών» (ΕΜΕΧΑ) και θα λειτουργεί με τη μορφή εταιρίας του Αστικού Κώδικα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Μαζί με την επιστολή επισυνάφθηκε και το καταστατικό του εκκολαπτόμενου φορέα.
Κι έτσι άρχισαν τα... όργανα.
Διότι το καταστατικό προβλέπει 4 μέλη που θα εκλέγονται με αριθμό ψήφων ανάλογο του μεριδίου αγοράς κάθε μέλους και 3 μέλη που θα εκλέγονται επί τη βάσει μίας ψήφου ανά μέλος, όπως δηλαδή γίνεται τώρα στον ΣΜΕΧΑ.
Η πρόταση αυτή χαρακτηρίζεται από ιδιώτες χρηματιστές «αποικιοκρατική», καθώς εκ προοιμίου σημαίνει ότι την πλειοψηφία στο συμβούλιο θα την έχουν (μόνιμα) οι τράπεζες!
Μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής η οποία φέρει και την πρωτοβουλία ίδρυσης της ΕΜΕΧΑ είναι, σύμφωνα με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΕΤ, ο κ. Ν. Καραμούζης (συντονιστής), η κ. Α. Πουσκούρη - Reiche, ο κ. Α. Τουρκολιάς, ο κ. Α. Θεοδωρίδης, ο κ. Α. Μάνος, ο κ. Π. Βαράγκης και ο κ. Κ. Βασιλακόπουλος.
Όπως θα καταλάβατε, ορισμένα εκ των ονομάτων είναι αρκούντως "βαριά", με κύρος και ισχύ που ξεπερνά τα όρια της χρηματιστηριακής αγοράς.
Κι αυτό προφανέστατα δεν είναι τυχαίο.
Από την άλλη πλευρά, όμως, οι χρηματιστές δεν φαίνονται να πείθονται. Κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν (κι έχουν επιχειρήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν εύκολα) ότι αν αποδεχτούν τους όρους των τραπεζών (κατ' άλλους πρόκειται πολύ ωμά για... τελεσίγραφο) για την ανάδειξη του Δ.Σ., ουσιαστικά θα καταστούν... "ιδανικοί αυτόχειρες".
Αν κρίνουμε μάλιστα από την "ατζέντα" της γενικής συνέλευσης του ΣΜΕΧΑ που γίνεται σήμερα στις 17:00 (και καθιστά κι επίκαιρο το θέμα) δεν αποκλείεται καθόλου να αρχίσουν σύντομα και οι... εχθροπραξίες.
Διότι, μεταξύ των θεμάτων περιλαμβάνεται, για παράδειγμα, "ο αθέμιτος ανταγωνισμός ενάντια στα μέλη και ταυτόχρονα η φοροδιαφυγή σε βάρος του κοινωνικού συνόλου μέσω εικονικού ή πραγματικού ανοίγματος λογαριασμών στο εξωτερικό, ενώ η εξυπηρέτηση γίνεται από την Ελλάδα".
Κι ακόμη, μια ενδεχόμενη απόφαση της γενικής συνέλευσης για προσφυγή στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Για ποιους χτυπά η καμπάνα είναι μάλλον... προφανές.
Εμάς, ωστόσο, η όλη υπόθεση αρχίζει να μας θυμίζει την κινηματογραφική ταινία "Ο πόλεμος των Ρόουζ", μια ταινία που δεν είχε καλό τέλος, για κανέναν από τους πρωταγωνιστές.
Τα δεσμά του "γάμου συμφερόντων" είναι υπαρκτά στην αγορά και για τις δύο πλευρές, κι αν αρχίσουν να διαλύουν το σπίτι για να βλάψουν η μία την άλλη, μάλλον χαμένες θα βγουν αμφότερες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή υπάρχουν και κοινά και αντικρουόμενα συμφέροντα, είτε δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία στη συμβίωση (κάτι που δεν μπορεί να λειτουργήσει με μονόπαντους όρους), είτε προχωρά το... συναινετικό διαζύγιο.
Αρκεί να πρυτανεύει η (επιχειρηματική) λογική κι όχι το... κακό συναίσθημα, το λεγόμενο αγγλιστί hard feelings.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η αγορά "στενάζει", η κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα των τραπεζών και της οικονομίας, ενώ γενικώς τα πράγματα δεν είναι στην καλύτερη φάση τους όσον αφορά στον εκ του εξωτερικού ανταγωνισμό, όχι μόνο προς τα μέλη του Χ.Α. αλλά και προς το ίδιο το Χ.Α. και την ΕΧΑΕ.
Εμείς τα είπαμε και αμαρτία δεν έχουμε...