Ίσως μία από τις πιο... «γαργαλιστικές» των τελευταίων ετών, με αυτά που λέει αρκούντως… διπλωματικά, ήταν η συνέντευξη του εικονιζόμενου κ. Νίκου Καραμούζη στον «Ελεύθερο Τύπο» της Κυριακής.

Απαντώντας στις ερωτήσεις των συναδέλφων, ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της EFG Εurobank… «έσφαξε άγρια, αλλά με το βαμβάκι».

Κινούμενος εντός των corporate πλαισίων, είπε ότι η γνωστή πλέον μετοχική θέση της τράπεζας στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο «είναι καθαρά χρηματοοικονομική» ή τέλος πάντων επενδυτική.

(σ.σ. Κατά περίεργο τρόπο, ΟΛΕΣ οι θέσεις που λαμβάνονται από μεγάλες εταιρίες σε άλλες εταιρίες εν Ελλάδι είναι πάντα «επενδυτικές», από αυτήν της Πειραιώς στην Κύπρου μέχρι εκείνες τις οποίες ελάμβανε ο κ. Περικλής Παναγόπουλος σε άλλες ακτοπλοϊκές).

Πρόσθεσε δε ο αναπληρωτής CEO ότι «δεν είναι στη φιλοσοφία και πρακτική της Eurobank να πηγαίνει επιθετικά, να εκβιάζει λύσεις ή να ανοίγει μάχες στην αγορά και ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ (σ.σ. τα κεφαλαία δικά μας) με τον δημόσιο τομέα».

Βεβαίως, όλοι θυμόμαστε ότι για την περίπτωση της Εργασίας (προ των ημερών του κ. Καραμούζη εις την Eurobank βεβαίως) δόθηκε μια καλή μάχη έναντι της Πειραιώς. Μία από τις πρώτες μάλιστα στον ελληνικό χρηματιστηριακό χώρο, στην οποία και νίκησε.

Ωστόσο, θα πείτε -και δικαίως-, με αυτά που είπε ο κ. Καραμούζης γιατί μας βγάλατε, κ. Χαμαιλέων, τέτοιο τίτλο;

Διότι το… ζουμί είναι αμέσως πιο κάτω.

«Από την άλλη», υπογράμμισε ο ίδιος, «διατηρούμε το δικαίωμα, σε μια ελεύθερη αγορά, να αποκτούμε συμμετοχή σε εταιρίες που κρίνουμε ότι έχουν επενδυτικό ενδιαφέρον, χωρίς να ζητάμε άδειες και χωρίς να απολογούμαστε σε κανέναν».

Οπ, εδώ άρχισε να αλλάζει το… κλίμα.

Και η συνέχεια, όπως αποτυπώνεται στη συνέντευξη είναι ακόμη πιο… καυτή.

«Εκτιμούμε επίσης", σημείωσε ο κ. Καραμούζης, "ότι σ έναν ανοικτό διαγωνισμό, αποκλεισμός αξιόπιστων ενδιαφερόμενων δεν νοείται»!

Και σε αυτό το σημείο, για όσους δεν κατάλαβαν, είπε πολύ απλά ότι οι δηλώσεις οι επίσημες αλλά και οι δηλώσεις κύκλων και … τετραγώνων του ΥΠΟΙΟ ότι «ντε και καλά» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο πρέπει να πάει σε ξένα χέρια, αν ιδιωτικοποιηθεί, δεν βρίσκουν καθόλου σύμφωνο τον ισχυρό τραπεζικό- και όχι μόνο- όμιλο.

Κι εδώ που τα λέμε, δεν έχει καθόλου άδικο. Για ποιο λόγο θα πρέπει να αποκλειστούν οι ελληνικές τράπεζες από τη διεκδίκηση του ΤΤ, στα πλαίσια ενός διαγωνισμού με καθορισμένες διαδικασίες;

Οι κοινοτυπίες του τύπου «ενισχύεται ο ανταγωνισμός και κάνουμε κοινωνική πολιτική», όταν αφορούν το ρόλο μιας εισηγμένης εταιρίας ( όπως τυχαίνει να είναι το ΤΤ) προφανέστατα στερούνται νοήματος.

Μια σοβαρή κυβέρνηση δεν κάνει κοινωνική πολιτική μέσω εισηγμένων εταιριών, ούτε μετά τις πουλάει σε ξένους για να συνεχίσουν τάχα το… κοινωνικό της έργο!

Αυτό το καταλαβαίνουν και μικρά παιδιά.

Αφήστε που αν σκεφτούμε σε βάθος τα όσα λέγονται από αυτούς τους κυβερνητικούς κύκλους περί του τραπεζικού ανταγωνισμού και του ρόλου του ΤΤ, τότε θα πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι άλλες τράπεζες είναι «καρτέλ» κι ευτυχώς που υπάρχει το Ταμιευτήριο και το… σπάει.

Δυστυχώς τις έχουμε συνηθίσει αυτές τις πολιτικές κοινοτυπίες και δεν τους δίνουμε και πολύ σημασία, παρότι αφελώς… ξύνουν πληγές που δεν θα έπρεπε.

Να γυρίσουμε όμως στην ουσία.

Το γεγονός ότι ο κ. Καραμούζης ( άνθρωπος ιδιαίτερα έξυπνος, γνώστης των «πολιτικών» διαδικασιών, αλλά και της δημοσιότητας που λαμβάνουν τα κείμενα των δηλώσεων του) είπε αυτά που είπε στη δεδομένη συγκυρία, έχει την- προφανή-σημασία του.

Η Eurobank δηλώνει από τώρα ( τολμάμε να τον ερμηνεύσουμε) ότι αν «βγει» στην αγορά θέμα ΤΤ ( εις το οποίο έχει επενδυτική θέση που μπορεί και να αυξηθεί, όπως είπε), δεν θα δεχτεί… αποκλεισμούς.

Διότι αξιόπιστος ενδιαφερόμενος (θα) είναι σίγουρα.

Όπως επίσης έχει σημασία ( από πλευράς… ηθικής τάξεως) γι αυτό και πρέπει να σημειωθεί, η ανεπίσημη θέση που εξέφρασε προ καιρού κυβερνητικό στέλεχος σε συνεργάτη της στήλης, αναφορικά με το γιατί δεν θέλει η κυβέρνηση να δοθεί το Ταμιευτήριο σε κάποια ελληνική τράπεζα.

«Ποια κυβέρνηση θα ήθελε να δυσαρεστήσει 4 τράπεζες, για να ευχαριστήσει μία;» είπε χαμογελώντας και… άλλαξε θέμα.

Με τις υγείες μας…


ΥΓ: Μήπως τα… χρηστά ήθη του επιχειρηματικού κόσμου αρχίζουν κι αλλάζουν προς το πιο σύγχρονο, ως η δυσμενής συγκυρία ( βλέπε διεθνείς εξελίξεις, ελληνική ανταγωνιστικότητα και άλλα τέτοια… λυπητερά) επιτάσσει;

Ίδωμεν, αλλά αν είναι έτσι, το θέμα έχει τεράστιες διαστάσεις.