Σήμερα δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό. Θα ασχοληθούμε κι εμείς «πολιτικά» με τον… εχθρό της Δημοκρατίας. Τον Ανδρέα Βγενόπουλο.

Για να είμαστε ειλικρινείς, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε μήπως τελικά είναι ο 666, ο ίδιος ο Αντίχριστος. Αλλά μάλλον δεν είναι, αλλιώς θα είχε έγκαιρα επαναστατήσει και η… Εκκλησία.

Πρέπει να είναι όμως… όλα τα υπόλοιπα. Αλλιώς γιατί είναι (σχεδόν) όλοι εναντίον του;

Η κυβέρνηση έκανε νόμο εξαιτίας του (με ισχύ πριν από την ψήφισή του από τη Βουλή!) επειδή αγόρασε το 20% του ΟΤΕ. Και τώρα, λίγους μήνες αργότερα, σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση τον κατηγορεί ότι είναι κάτι μεταξύ πράκτορα της κυβερνητικής παράταξης και απατεώνα, επειδή… πούλησε το μερίδιο στον ΟΤΕ.

Κι όλα αυτά ενώ επί χρόνια οι -ισχυρότατοι- επιχειρηματικοί του αντίπαλοι τον έχουν κυριολεκτικά «λούσει» (ανεπισήμως βέβαια) με διαφόρων ειδών χαρακτηρισμούς, καταφέρνοντας έτσι να του προσδώσουν… μυθικές διαστάσεις.

Ας δούμε όμως τα μέχρι τώρα… σκάνδαλά του:

1. Έκανε τη μεγαλύτερη αύξηση κεφαλαίων που έγινε ποτέ στη χώρα μας, κυρίως με την εισαγωγή ξένων κεφαλαίων. Μέγα σκάνδαλο για μέρος του επιχειρηματικού κατεστημένου.

2. Στη συνέχεια έφτιαξε τον μεγαλύτερο επιχειρηματικό όμιλο της χώρας. Δεύτερο σκάνδαλο για το επιχειρηματικό κατεστημένο.

3. Τόλμησε χωρίς να πάρει… άδεια απ' το γκουβέρνο να αγοράσει σεβαστό ποσοστό του ΟΤΕ. Κι έσπασε ένα μεγάλο… «ταμπού», για να βρει όμως λίαν συντόμως… μιμητές στην περίπτωση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Λίαν επικίνδυνη ατραπός για το πολιτικό κατεστημένο.


Χθες ο «ακατονόμαστος» έκανε ένα ακόμη τόλμημα.

Τόλμησε να πει το... αυτονόητο: «Ουδείς δικαιούται να μας αποκαλεί απατεώνες ανενόχλητος και χωρίς κανένα στοιχείο», επικαλούμενος στην ουσία μια αρχή της ευνομούμενης λειτουργούσας Δημοκρατίας.

Η οποία προϋποθέτει, παρότι μάλλον κοντεύουμε να το ξεχάσουμε, ότι ΟΛΟΙ είναι ίσοι απέναντι στους νόμους.

Ο Βγενόπουλος απλώς αποφάσισε να κάνει κάτι γι' αυτό.

Κι όμως, ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ απάντησε μιλώντας για «ποινικοποίηση του πολιτικού λόγου», ενώ το ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο για κινδύνους στη λειτουργία της Δημοκρατίας και της αντιπολιτευτικής κριτικής!

Συμπέρασμα: Το να λες κάποιον δημοσίως αεριτζή και απατεώνα, χωρίς να έχεις οποιοδήποτε στοιχείο, για μας τους κοινούς θνητούς αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση, η οποία στην περίπτωση μάλιστα που αφορά σε ανώνυμες εταιρίες σχεδόν πάντα καταλήγει στα δικαστήρια.

Αν όμως το ίδιο λεχθεί από στόμα πολιτικού, αυτόματα καθίσταται… «πολιτικός λόγος», σοβαρή αντιπολιτευτική κριτική (!) άνευ συνεπειών και κυρώσεων.

Ίσως γι' αυτόν τον λόγο αρκετοί πολιτικοί κραυγάζουν και τσακώνονται στα τηλεοπτικά παράθυρα νυχθημερόν. Εξασκούν τον -κατ' αυτούς- σύγχρονο πολιτικό λόγο, κατηγορώντας αλλήλους κι όποιον μπλεχτεί στα πόδια τους για σκάνδαλα και λαμογιές.

Κατά κανόνα βεβαίως, χωρίς στοιχεία και ονόματα. Αυτά υποτίθεται τα καταλαβαίνει μόνος του ο… κυρίαρχος λαός.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι και χθες ουδείς πολιτικός ή άλλος είπε  στα media: "Εμείς έχουμε στοιχεία και θα πάμε στο δικαστήριο".

Για τη Δημοκρατία και την Ελευθεροτυπία μίλησαν θεωρητικώς, καυτηριάζοντας το... θράσος του Βγενόπουλου και της MIG, που δεν θελουν να αποκαλούνται απατεώνες!

Το θέμα όμως είναι αλλού. Γιατί εξανέστησαν γενικώς οι πολιτικοί μας, μια και μόνον ο κ. Τσίπρας «ατύχησε», έστω συμβολικά, ως μη έχων την περιβόητη πλέον βουλευτική ασυλία;

Πρόκειται απλώς για «συναδελφική αλληλεγγύη»; Μάλλον όχι, αλλού φαίνεται να είναι το θέμα.

Διότι, όπως στην περίπτωση του Τ.Τ. η MIG βρήκε μιμητές (έναν ή και… περισσότερους, μη γελιόμαστε), έτσι γενικότερα, άπαξ και ανοίξει ένας δρόμος, πολλοί μπορούν να διαβούν σε αυτόν.

Το σπάσιμο των «ταμπού» είναι αυτό που τους τρομάζει.

Κι ότι ο Βγενόπουλος, όντας ανταγωνιστικός στο επιχειρείν, σπάει την εγγενή "αδράνεια" ενός επί χρόνια βολεμένου και πολύ σφιχτά δεμένου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Το οποίο, αρκούντως γηρασμένο και χορτασμένο στις κορυφές του, αν μπορούσε θα σταματούσε όχι απλώς τις εξελίξεις, τις αλλαγές, αλλά κι αυτό το ρολόι του χρόνου.
 
Υ.Γ.: Μας εντυπωσιάζει ότι στην περίπτωση της Marfin έχουμε έναν επιχειρηματικό - χρηματοοικονομικό όμιλο που γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια χωρίς κανένα απολύτως αλισβερίσι με το Δημόσιο. Ούτε κρατικές προμήθειες, ούτε κρατικές δουλειές, ούτε καν κερδισμένοι διαγωνισμοί εξαγοράς κρατικών εταιριών ή τραπεζών. Τίποτε.

Βρε, μήπως είναι απατεώνες; Ναρκέμποροι; Μαφιόζοι;

Γιατί αλλιώς πώς και δεν έγιναν (κατά... Καραμανλή) νταβατζήδες;