ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Δεν πρόλαβε η στήλη να αποκαλύψει τις συζητήσεις παραγόντων για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς στη Βουλή «τύπου ΕΛΙΑΣ» και άρχισαν οι… επιβεβαιώσεις.
Όπως η χθεσινή δήλωση του νέου εκπροσώπου Τύπου της Κουμουνδούρου Γιώργου Καραμέρου (φωτ.): «Υπάρχει δυνατότητα να υπάρξει μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα της σύγχρονης Αριστεράς, στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που θα έχει στην κοινωνία και στη Βουλή τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Προσέξτε διατύπωση: «ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ», όχι επιστροφή της ΝΕ.ΑΡ. στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έλεγαν εσχάτως διάφοροι εντός και πέριξ της Κουμουνδούρου.
Η συνεργασία «τύπου ΕΛΙΑ» (σ.σ. το πάλαι ποτέ ιταλικό μοντέλο συνεργασίας) ή «α λα Λαϊκό Μέτωπο Γαλλίας» (για τους σύγχρονους), που περιγράψαμε τη Δευτέρα, ήταν αυτό που φωτογράφισε ευκρινέστατα ο κ. Καραμέρος χθες: ένα συνεργατικό σχήμα που θα περιλαμβάνει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτές της ΝΕ.ΑΡ. (όχι όλους…), ώστε ο αριθμός των εδρών του να ξεπεράσει εκείνον του ΠΑΣΟΚ και να ξαναβρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τα δύο κόμματα να διατηρούν την κομματική τους αυτοτέλεια βεβαίως βεβαίως, για το ονόρε της αυτόνομης πορείας.
Γράφαμε επίσης ότι από τη ΝΕ.ΑΡ. δεν θα ακολουθήσουν όλοι, διότι κάποιοι, 2-3, δεν θέλουν ούτε οι ίδιοι αλλά ούτε είναι επιθυμητοί από την Κουμουνδούρου. Αντίστοιχα, ελάχιστοι στοιχηματίζουν στην ανέφελη παρουσία του Παύλου Πολάκη σ' ένα τέτοιο σχήμα, οπότε… προσδεθείτε και αναμείνατε.
Ψυχραιμία και υπομονή: Όπως έχουμε ήδη επισημάνει, εάν οι συζητήσεις ευοδωθούν, τα αποτελέσματα θα φανούν κάπου μέσα στην άνοιξη. Προς το παρόν, η πλευρά που πιέζεται περισσότερο να πει το «ναι» είναι η ΝΕ.ΑΡ.: το 1-2% των δημοσκοπήσεων δεν επιτρέπει πολλά τζαρτζαρίσματα...
ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Το θέμα δεν είναι πλέον αν θα χάσουν έσοδα και κέρδη, αλλά πόσα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ομονοούν ότι έτσι πρέπει να γίνει (διαφωνούν στο... ύψος της επιβάρυνσης), ενώ και η κοινή γνώμη αγανακτεί από κάποιες χρεώσεις, όχι τόσο διότι συνολικά τα «τραπεζικά έξοδα» είναι δυσβάσταχτα, όσο διότι θεωρείται (σε πολλές περιπτώσεις δικαίως) ότι οι χρεώσεις είναι υψηλές ως ποσοστό σε σχέση με την εκάστοτε συναλλαγή και το κόστος της για την τράπεζα.
Εις βάρος των τραπεζών και η ψαλίδα των επιτοκίων μεταξύ χορηγήσεων και καταθέσεων, που συνδυάζεται με χαμηλή δανειακή διείσδυση σε δάνεια προς «μικρούς», είτε είναι ιδιώτες είτε επιχειρήσεις.
Το αν υπάρχουν λόγοι που συμβαίνουν αυτά δεν απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης, ούτε το αν πρέπει οι τράπεζες να δίνουν καλά μερίσματα στους επενδυτές και bonus στα στελέχη τους.
Οπότε οι τράπεζες είναι χαμένες από τα… αποδυτήρια.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Χαμένη όμως μάλλον θα βγει και η κυβέρνηση, καθώς σήκωσε από καιρό το θέμα χωρίς να έχει αποφασίσει τι θα κάνει (θυμίζουμε ότι όλα ξεκίνησαν με διαρροές για έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών). Οπότε βρέθηκε να «τρώει» τις προτάσεις της αντιπολίτευσης τη μία πίσω απ' την άλλη, με τρόπο που βάζει «πήχη» και περιορίζει δραστικά τον βαθμό (πολιτικής) ελευθερίας της.
Χαρακτηριστικό των άτεχνων χειρισμών της είναι ότι γύρισε μόνη της το θέμα από τη φορολόγηση σε απροσδιόριστες νομοθετικές παρεμβάσεις για επιτόκια και προμήθειες, και πάλι χωρίς να έχει ήδη αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνει.
Οπότε χθες το ΠΑΣΟΚ έβγαλε δική του αναλυτική τροπολογία για προμήθειες και επιτόκια, την οποία κατέθεσε στη Βουλή, πριν καταφέρει η κυβέρνηση να κατασταλάξει σ' ένα σχέδιο. Παράλληλα, ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπευσε να τρολάρει το Μαξίμου με ανάρτηση στο TikTok.
Το λες και αυτογκόλ…
Κι επειδή δεν περιμένουμε ότι ξαφνικά ο Μητσοτάκης θα διακινδυνεύσει το επενδυτικό κλίμα που καλλιέργησε επί χρόνια, αλλάζοντας δραστικά το τοπίο στα τραπεζικά κέρδη του 2025 και των επόμενων ετών (αφού πρώτα μοσχοπουλήθηκε το ποσοστό των τραπεζών που είχε το κράτος), θα βρεθεί στο τέλος να κατηγορείται ότι «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν».
Θυμίζουμε ότι η αρχική πρόταση του ΠΑΣΟΚ ήταν για φόρο 5% στα κέρδη των τραπεζών, με τις τέσσερις μεγάλες να έχουν ήδη από το 9μηνο σχεδόν 3,5 δισ. κέρδη. Τα της χθεσινής τροπολογίας δεν είχαμε τρόπο να τα κοστολογήσουμε.
ΤΡΑΠΕΖΕΣ-ΕΝΦΙΑ: Ενδεχόμενος διπλασιασμός του συντελεστή ΕΝΦΙΑ επί των οικιστικών ακινήτων που έχουν στο στοκ των ανακτηθέντων οι τράπεζες θα επέφερε, σύμφωνα με αναλυτές, επίπτωση της τάξης των 10 εκατ. ευρώ ετησίως για κάθε μία εκ των συστημικών.
Με 30% αύξηση του συντελεστή, όπως διαδίδεται και γράφεται, η επίπτωση φτάνει στα 3 εκατ. ευρώ ανά τράπεζα.
AHOLD DELHAIZE: Η «μαμά» της ΑΒ Βασιλόπουλος ενισχύει το αποτύπωμά της στη Ρουμανία. Ανακοίνωσε, με δόξα και τιμή, ότι οι ρουμανικές ρυθμιστικές αρχές ενέκριναν την εξαγορά της Profi, που λειτουργεί 1.751 καταστήματα και που το δωδεκάμηνο έως τον Ιούνιο του 2024 εμφάνισε πωλήσεις 2,7 δισ. ευρώ.
Η εξαγορά θα μεγαλώσει την υφιστάμενη ρουμανική επιχείρηση της Ahold Delhaize, η οποία λειτουργεί υπό το εμπορικό σήμα Mega Image και διαθέτει 977 καταστήματα, κυρίως σε αστικές περιοχές.
Τώρα, αν διερωτάστε γιατί η «μαμά» της ΑΒ Βασιλόπουλος επενδύει στη Ρουμανία, την απάντηση τη δίνει ο Claude Sarrailh, διευθύνων σύμβουλος Ahold Delhaize Europe & Indonesia. Όπως λέει: «η Ρουμανία είναι μια ελκυστική αγορά, με συνεχή αύξηση του δημόσιου πλούτου και της αγοραστικής δύναμης».
ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ: Τα περιστατικά που τον οδήγησαν στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, παρά το σχέδιο να καταστεί κάτοικος… Οξφόρδης, περιέγραψε ο κεντρικός τραπεζίτης μιλώντας στο συνέδριο της Capital Link στη Νέα Υόρκη.
Όπως διηγήθηκε ο Γιάννης Στουρνάρας, ξεκίνησε να διδάσκει οικονομικά στο St Catherine’s College, ενώ είχε αναλάβει και θέση ερευνητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
«Όλα έδειχναν ότι η Οξφόρδη θα γινόταν ο μόνιμος τόπος κατοικίας μας, αφού τόσο η σύζυγός μου Λίνα (και εκείνη απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στη Νευροφυσιολογία στην Οξφόρδη και ξεκίνησε παράλληλα με εμένα ακαδημαϊκή σταδιοδρομία) όσο και εγώ ήμαστε πολύ ικανοποιημένοι από τη ζωή μας εκεί», εξηγεί.
Ωστόσο, η λήψη άδειας (sabbatical) από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Ελλάδα, κυρίως όμως η τύχη, άλλαξε τα σχέδιά του.
Τελειώνοντας τη στρατιωτική του θητεία και καθ’ οδόν για Οξφόρδη, συνάντησε τυχαία στον δρόμο τον οικονομολόγο και προσωπικό του φίλο Πλάτωνα Τήνιο, «ο οποίος, σχεδόν πιεστικά, μου έκλεισε ραντεβού με την τότε (1986) ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, τον υπουργό Κώστα Σημίτη και τον υφυπουργό Γιάννο Παπαντωνίου. Πήγα από ευγένεια και τους είδα, για να μη χαλάσω το χατίρι του Πλάτωνα».
«Μου ζήτησαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παρατείνω την άδειά μου από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και να παραμείνω για ένα διάστημα στην Ελλάδα για να τους βοηθήσω αφενός στο σταθεροποιητικό οικονομικό πρόγραμμα που είχε ξεκινήσει το 1985, κυρίως όμως για να ενταχθώ, ως ειδικός σε θέματα ενέργειας, στη διαπραγματευτική ομάδα, υπό την ηγεσία του αείμνηστου Αναστάση Πεπονή, τότε υπουργού Ενέργειας και Βιομηχανίας, που θα διαπραγματευόταν με την τότε σοβιετική εταιρεία Gazprom την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ελλάδα!».
Επέστρεψε λοιπόν χωρίς τη σύζυγό του, Λίνα, στην Ελλάδα ως ειδικός σύμβουλος του ΥΠΕΘΟ και εν συνεχεία ως σύμβουλος της ΤτΕ, με τους προϊσταμένους του στο βρετανικό πανεπιστήμιο να του φωνάζουν… «You must be mad to leave Oxford».
Ωστόσο, η μοίρα είχε άλλα σχέδια για τον κεντρικό τραπεζίτη…