KKR: Δυο ζωντανοί θρύλοι της ιστορίας των ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων παγκοσμίως, ο Χένρι Κράβις και ο Τζορτζ Ρόμπερτς, οι άνθρωποι που ίδρυσαν την KKR και έβαλαν τη δεκαετία του 1980 στο τραπέζι του επιχειρείν τις εξαγορές με μόχλευση, παραιτούνται από συν-διευθυντικά στελέχη του ομίλου που ίδρυσαν το 1976. Τα ηνία αναλαμβάνουν οι σημερινοί συμπρόεδροι της εταιρείας Σκοτ Νούταλ και Τζόε Μπάε.
Ο 77χρονος Κράβις και ο 78χρονος Ρόμπερτς θα παραμείνουν ως εκτελεστικοί πρόεδροι στο διοικητικό συμβούλιο. Θα διατηρήσουν σχέσεις με τους επενδυτές και θα προσφέρουν συμβουλές για τη στρατηγική της εταιρείας.
Ο τομέας των private equity συνολικής αξίας 4 τρισ. δολ. επιδίδεται σε κινήσεις επιχειρηματικών εξαγορών: αποκτούν μια εταιρεία, συνήθως με δανεικά (συχνά και από την ίδια την εταιρεία) κι αφού τη «νοικοκυρέψουν» (ενίοτε και με βίαιες περικοπές κόστους /δραστηριοτήτων) και την αναπτύξουν, τη μεταπωλούν με κέρδος.
Τα δυο «τσακάλια» της Wall Street ίδρυσαν την KKR μαζί με τον μέντορά τους Τζέρομ Κόλμπεργκ, που έχει αποβιώσει. Η εταιρεία απογειώθηκε με την έλευση της αγοράς ομολόγων-junk (σκουπίδια), αποκτώντας ισχυρά ονόματα όπως η Safeway και η Duracell.
Αλλά η σύνθετη επιθετική εξαγορά του ομίλου RJR Nabisco έναντι 25 δισ. δολ. το 1989, που απαθανατίστηκε στο βιβλίο «Βάρβαροι στην Πύλη», θα μείνει στην ιστορία των αγορών καθώς σηματοδότησε την εδραίωση ενός νέου είδος χρηματοοικονομικής τακτικής, που δημιούργησε δισεκατομμυριούχους, το leveraged buyout (LBO).
Με την αποχώρηση των δύο θρύλων κλείνει ο κύκλος των «πιονιέρων» του χώρου, αλλά η αγορά των private equity έχει στο μεταξύ γιγαντωθεί.
Kι από «βάρβαροι» έγιναν... mainstream.
ΚΥΚΛΟΣ ΙΔΕΩΝ: Τρία «βαριά» ονόματα, από την πολιτική, τον επιχειρηματικό και τον τραπεζικό τομέα, συζητούν σήμερα το μεσημέρι για τις δύο όψεις των πραγμάτων στη διεθνή και την ευρωπαϊκή οικονομία και το πώς τοποθετείται η Ελλάδα σε αυτές.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος και ο Βασίλης Ψάλτης είναι σίγουρο ότι θα βγάλουν ειδήσεις κατά τη διάρκεια της ενδιαφέρουσας, από κάθε άποψη, συνομιλίας τους, στο πλαίσιο του 5ου συνεδρίου του «Κύκλου Ιδεών για την εθνική ανασυγκρότηση». Η συζήτηση θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι. Μπορεί κανείς να την παρακολουθήσει μέσω του διαδικτύου, είτε στο you tube είτε στο facebook live (σελίδα ekyklos).
ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ: Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Μεγάλες οι καταστροφές στη Β. Εύβοια και δικαιολογημένη η αγανάκτηση του κόσμου που, αφού κάηκε το βιός του, τώρα βρέθηκε στο έλεος μιας φυσικής καταστροφής.
Ωστόσο, είναι μάλλον παράλογο να περιμένουμε από το ελληνικό δημόσιο να έχει κάνει αντιπλημμυρικά έργα μέσα σε περίπου δύο μήνες από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού. Πότε να γίνουν οι μελέτες, πότε να ανατεθούν και πότε να υλοποιηθούν τα έργα.
Αν μπορεί να μιλήσει κάποιος για κυβερνητική αβλεψία, σε αυτό το επίπεδο, αυτό μάλλον θα έπρεπε να αφορά την κατασκευή εμβόλιμων έργων (ad hoc), ίσως με τη βοήθεια του Στρατού.
Γιατί με άλλο τρόπο, πολύ δύσκολο ακόμη και αυτό. Χαρακτηριστική και η δήλωση του προέδρου του ΤΕΕ κ. Γιώργου Στασινού.
ΕΧΑE: Συνεχίζονται τα σποραδικά δημοσιεύματα που τεχνηέντως ή και… ατέχνως καταφέρονται κατά του Σωκράτη Λαζαρίδη. Το γεγονός, όμως, είναι ότι σοβαρό ποσοστό μετοχών στην ΕΧΑΕ δεν έχει πλέον ούτε το κράτος ούτε οι τράπεζες. Το ερώτημα λοιπόν «θεσμικά» είναι αν είναι ικανοποιημένοι από το ΔΣ και τον Λαζαρίδη ή όχι οι μέτοχοι της εταιρείας, που (πρέπει να) ορίζουν τη διοίκηση. Το μετοχολόγιο της εταιρείας δείχνει ότι ποσοστό άνω του 5% έχουν σήμερα μόνο η… Goldman Sachs και δύο ακόμη ξένα funds.
Προφανώς ένα ποσοστό άνω του 5% που θα θέσει θέμα διοίκησης μπορεί να συγκεντρωθεί και από τρίτα μέρη με εντοπιότητα, που θα συνασπιστούν. Ωστόσο το ερώτημα είναι, γιατί δεν αντιμετωπίστηκε το θέμα (αν βεβαίως υπήρχε θέμα) στην τακτική γενική συνέλευση της εταιρείας;
Κι αν τότε ήταν όλα «μέλι γάλα», τι άλλαξε στο μεταξύ;
Όπως και να έχει, η τακτική του «πουλάμε την εταιρeία, γίνεται ιδιωτική και πολυμετοχική, αλλά μας καλαρέσει να χειραγωγούμε τη διοίκησή της κατά το δοκούν, σαν να ήμασταν μέτοχοι», μάλλον δεν συνάδει με τα ήθη μιας σωστής κεφαλαιαγοράς.
Κι αυτό ισχύει άσχετα με το αν η διοίκηση είναι καλή, κακή ή μέτρια.