SPAC: Έρευνα για τα περίφημα SPACs (Special Purpose Acquisition Companies) στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει στους κόλπους της αμερικανικής Γερουσίας, με πρωτοβουλία των Δημοκρατικών. Κι αυτό, καθώς υπάρχουν φόβοι ότι η «μόδα» των SPACs που τείνουν να αντικαταστήσουν σε μέγεθος και αριθμό τις παραδοσιακές Δημόσιες Εγγραφές στα αμερικανικά χρηματιστήρια έχει εξελιχθεί σε εντελώς ετεροβαρή μεταχείριση των μικροεπενδυτών, από τους μεγαλοκαρχαρίες της αγοράς. Και ιδιαίτερα, από εκείνους που τα δημιουργούν, τους αποκαλούμενους «sponsors».
Τι είναι τα SPAC; Είναι στην πραγματικότητα εταιρείες-κελύφη που δημιουργούνται με σκοπό να εξαγοράσουν ή να συγχωνεύσουν μια μη εισηγμένη εταιρεία κι εν συνεχεία να εισαχθούν σε χρηματιστήριο, μέσα από μια διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποίας μαζεύουν χρήματα από επενδυτές, αυτοί παίρνουν σαν αντάλλαγμα μετοχές και warrants κι έχουν τη δυνατότητα να φύγουν πουλώντας ή παίρνοντας τα λεφτά τους πίσω, όταν έρχεται η ώρα για έγκριση της εξαγοράς/συγχώνευσης (συνήθως μέσα σε 1-2 χρόνια). Μόνο που οι «sponsors», λένε οι επικριτές των SPACs, υπόσχονται σε εκείνη τη φάση λαγούς με πετραχήλια.
Αν κρίνουμε πάντως από τα όσα γράφουν σε σχετική επιστολή τέσσερις Αμερικανοί γερουσιαστές, με πρώτη την Ελίζαμπεθ Γουόρεν, μιλάμε για ανισότητα (και κέρδη των ολίγων, εις βάρος των πολλών) που φέρνουν… δάκρυα στα μάτια:
Η παρεπόμενη απόκλιση στις επιδόσεις είναι εντυπωσιακή. Από τις 19 Ιανουαρίου 2019 ως τις 22 Ιανουαρίου του 2021, ο μέσος σπόνσορας ενός SPAC κατέγραψε απόδοση 958%. Ο μέσος επενδυτής, ο οποίος πούλησε τις μετοχές και τα warrants ακριβώς πριν από μια συγχώνευση, είχε κατά μέσο όρο απόδοση 40%.
Αντιθέτως, μια μελέτη συναλλαγών από SPAC μεταξύ του 2019 και του 2020 βρήκε ότι μετά την πληρωμή του σπόνσορα και την εξόφληση των αρχικών επενδυτών, το μέσο SPAC που είχε εκδώσει μετοχές στα 10 δολάρια τη μία καταλήγει με μετοχές στα 6,67 δολάρια μετά τη συγχώνευση. Όσοι επενδύουν στα SPAC επωμίζονται το κόστος τoυ dilution που ενυπάρχει στη δομή του SPAC, και επί της ουσίας επιδοτούν τις επιχειρήσεις τις οποίες εισάγουν στο χρηματιστήριο.
Επιπλέον, τα SPAC έχουν φτωχές επιδόσεις μετά τη συγχώνευση: από το 2010 ως το 2018, η μέση ετήσια απόδοση μετά από μια συγχώνευση ήταν -15,6%. Όπως το έθεσε με ωμό τρόπο κάποιος σχολιαστής: «Τα περισσότερα SPAC είναι losers», τουλάχιστον για τον συνηθισμένο επενδυτή και τις χρηματιστηριακές αγορές γενικά.
Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο, το πλήρες κείμενο της επιστολής εδώ.
ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ: Τζαρτζαρίσματα με το… γάντι αντάλλαξαν, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) και την πρόσβαση των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων στους πόρους του, η διοίκηση της Εθνικής Tράπεζας με τον φιλοξενούμενο αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Θ. Σκυλακάκη.
Με την ταχύτητα απορρόφησης να αποτελεί μείζον θέμα, ο υπουργός επανέλαβε την πάγια κυβερνητική θέση ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί ο αργός χρόνος εξέτασης από τις τράπεζες των αιτημάτων χρηματοδότησης που υποβάλλουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις. «Αν, για να πάρεις δάνειο 30 χιλιάδων ευρώ, πρέπει να περιμένεις έξι μήνες, αυτό δρα αποτρεπτικά», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η διοίκηση της Εθνικής δεσμεύτηκε, ενώπιον των πελατών της, που παρακολουθούσαν διαδικτυακά την εκδήλωση, ότι για απλά επενδυτικά σχέδια, η έγκριση του αιτήματος θα δίνεται το πολύ σε ένα μήνα.
Ταυτόχρονα, ο CEO της τράπεζας Π. Μυλωνάς επισήμανε ότι πρέπει να είναι ξεκάθαροι οι όροι των συμβάσεων που θα υπογράψει η Ελληνική Δημοκρατία, τόσο με τις τράπεζες όσο και με τις ελεγκτικές.
Έμμεσα, δε, σημείωσε την ανησυχία του ότι οι όποιες σοβαρές καθυστερήσεις μπορεί να προκύψουν από αυτά τα πεδία, ζητώντας να προβλεφθεί εκπαίδευση των ανεξάρτητων συμβούλων (σ.σ. ορκωτών), που θα πιστοποιούν την επιλεξιμότητα των (προ)εγκεκριμένων από τις τράπεζες επενδυτικών σχεδίων.
Η απάντηση του κ. Σκυλακάκη ήταν άμεση, καθώς σημείωσε ότι τη δουλειά πρέπει να την κάνουν σωστά οι τράπεζες. Αν ακολουθούν πιστά το μοντέλο κατάρτισης του business plan κατηγοριοποιώντας, σωστά, τις επιλέξιμες δαπάνες, η δουλειά του ανεξάρτητου συμβούλου θα είναι γρήγορη και διαδικαστική.
Κοινώς, όλη τη γραφειοκρατία την επωμίζονται οι τράπεζες, που θα πρέπει να βοηθούν -τις Μικρομεσαίες- στη σύνταξη και σωστή υποβολή του επενδυτικού πλάνου. Αν συνυπολογισθεί ότι τις… παίρνουν, ήδη, από το χέρι για να δείξουν τα πεδία ενδιαφέροντος στα οποία μπορούν να κάνουν χρήση των πόρων του ΤΑΑ, θα λειτουργούν, όπως χαριτολογώντας μουρμούρισε στέλεχος της ΕΤΕ, ως one stop shop.
Υ.Γ.: Τόσο η τράπεζα όσο και ο υπουργός προσπέρασαν ακροθιγώς το πιο καυτό θέμα της μεταξύ τους ατζέντας: τους πόρους του ΤΑΑ, ύψους 5,5 δισ. ευρώ, που θα αναλάβουν να διαθέσουν ΕΤΕπ και EBRD. Το ποσό είναι αισθητά μεγαλύτερο από όσο περίμεναν οι τράπεζες, που χάνουν μέρος της προσδοκώμενης «πίτας», ιδιαίτερα στα μεγάλα ενεργειακά projects, που θα χρηματοδοτηθούν από το ΤΑΑ.