ATTICA BANK: Σε τούτη τη χώρα, μόλις έρχεται ένας ξένος επενδυτής υψηλής οικονομικής επιφάνειας -στην ιστορία μας ακούει στο όνομα Χένρι Χόλτερμαν, επικεφαλής του Reggeborgh family office-, προσπαθούμε όλοι (συμπεριλαμβανομένων των media) να του πουλήσουμε τα πάντα. Έτσι, λοιπόν, επιμένουν οι φήμες ότι ο Χόλτερμαν θα μπει δυναμικά στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Attica Bank.
Ο Xαμαιλέων, διαβάζοντας στωικά εδώ και καιρό τις φήμες, αποφάσισε να ρωτήσει εκεί που πρέπει και πήρε την εξής απάντηση: «Ο Ολλανδός είναι εκτός της διαδικασίας αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας».
Που σημαίνει μάλλον ότι άκουσε την πρόταση που του έκαναν, αλλά... κούνησε μαντίλι και ήδη ασχολείται με τις υπόλοιπες επενδύσεις του και όχι με την Αttica Bank. Μπορεί να αλλάξει αυτό προσεχώς; Σαφώς, αν δοθούν τα κατάλληλα… τυράκια, λένε με νόημα οι πονηρεμένοι, που ξέρουν πώς παίζεται μερικές φορές το… ευρύτερο παιχνίδι.
Από την άλλη, ισχύουν οι πληροφορίες πως στη διαδικασία συμμετέχουν, έχοντας εκδηλώσει «θερμό» ενδιαφέρον, για είσοδο στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας, η Bain και η JC Flowers. Για την Bain, που έχει αγοράσει πακέτα κόκκινων δανείων, είναι μια καλή ευκαιρία να χωθεί και στη διαχείριση των κόκκινων της Attica. Μάλλον εκεί βλέπει τα λεφτά…
Ο επόπτης, βέβαια, δεν… πετάει τη σκούφια του, όταν σε ευρωπαϊκές τράπεζες μπαίνουν με ποσοστά άνω του 9,9% (σ.σ. πάνω από αυτά τα επίπεδα απαιτείται έγκριση ειδικής συμμετοχής) distressed funds ή private equity funds. Το αποδέχθηκε, ως έσχατη λύση, την περίοδο 2012-15, για τράπεζες της Ευρωπεριφέρειας, αλλά ήταν έκτακτες και οι συνθήκες…
Ως εκ τούτου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι υπάρχει και άλλος ενδιαφερόμενος για την Attica, το όνομα του οποίου δεν έχει διαρρεύσει και έχει πιο παραδοσιακό background.
Υ.Γ.: Στο μεταξύ η AMK δρομολογήθηκε καθώς δόθηκε η έγκριση των μετόχων και το ενδιαφέρον κρύβεται στην ενίσχυση των εξουσιών του διοικητικού συμβουλίου της Attica, το οποίο θα μπορεί να περιορίσει, ακόμη και να καταργήσει τα δικαιώματα των υφιστάμενων μετόχων.
ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ: Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απορούν για τις υψηλές αποτιμήσεις στις οποίες πραγματοποιούνται ιδιωτικοποιήσεις και deals μεταβίβασης επιχειρήσεων, το τελευταίο διάστημα, κι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς. Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για στελέχη ομοειδών επιχειρήσεων με αυτές που γίνονται αντικείμενο αγοραπωλησίας και άρα έχουν γνώση της «αγοράς τους» και των προοπτικών της.
Αν ρωτήσετε τους ίδιους τους διαχειριστές που κάνουν τις τοποθετήσεις ή τουλάχιστον αν τους ρωτήσετε δημοσίως, θα σας μιλήσουν για προοπτικές, για τον οικονομικό κύκλο, για προεξοφλητικά μοντέλα κι άλλα διάφορα, λιγότερο ή περισσότερο πειστικά.
Αν πάλι ρωτήσετε τίποτε «παλιές καραβάνες», που έχουν ζήσει τις αγορές από την καλή και την ανάποδη, θα σας πουν ότι η τεράστια ρευστότητα που έχει δημιουργηθεί στο διεθνές επενδυτικό σύστημα είναι ο καταλύτης των εξελίξεων. Κάθεται κυριολεκτικά στη θέση του οδηγού, ως προς τη διαμόρφωση υψηλών αποτιμήσεων.
Με λίγα λόγια, το χρήμα ως τώρα ρέει άφθονο (μην ξεχνάμε τα αρνητικά επιτόκια που έχουν τα ομόλογα σχεδόν μηδενικού ρίσκου), αλλά δημιουργεί στους διαχειριστές την υποχρέωση να το «βάλουν να δουλέψει», γιατί στην τράπεζα ξέρουν να το έχουν κι εκείνοι που τους το προσέφεραν. Και κάπως έτσι… ξεφεύγουν οι αποτιμήσεις εταιρειών, ενίοτε και ολόκληρων αγορών. Το ποιοι βεβαίως απ’ όλους θα μείνουν με τον… μουντζούρη, είναι θέμα timing.
Κρίνοντας όμως από τα τεκταινόμενα στο μέτωπο των τιμών πρώτων υλών, ενέργειας, μεταφορικών κ.λπ, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι η κλεψύδρα έχει γυρίσει ανάποδα. Ο πληθωρισμός επιστρέφει στο προσκήνιο κι αυτό σταδιακά θα οδηγήσει σε περιορισμό της ρευστότητας που προσφέρουν αφειδώς οι Κεντρικές Τράπεζες.
Ως προς το πότε ακριβώς θα αδειάσει η κλεψύδρα, ισχύει δυστυχώς το ρητό «κάνε με προφήτη, να σε κάνω πλούσιο».