Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές. Κάθε φορά που η ευρωζώνη εκλήθη στα χρόνια της κρίσης να λάβει μια απόφαση σχετικά με ελάφρυνση χρέους ή μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, το παιχνίδι των καθυστερήσεων ήταν πάντα σε πρώτο πλάνο.
Κάθε φορά υπήρχε μια αφορμή. Μια διότι η Γερμανία πήγαινε σε εκλογές, μια διότι υπήρχαν άλλες «φωτιές» να σβήσουν στο προσκήνιο και η Ελλάδα μπορούσε να... περιμένει.
Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε να καθαρίσει το συντομότερο δυνατό τον ορίζοντα των πρωτογενών πλεονασμάτων και οι πληροφορίες το προηγούμενο διάστημα ανέφεραν ως πιθανότερο χρόνο της απόφασης το δεύτερο τρίμηνο του έτους. Να έχει ολοκληρωθεί η επικείμενη αξιολόγηση -στις 20 Ιανουαρίου έρχονται οι θεσμοί, τέλη Φεβρουαρίου βγαίνει η έκθεση-, άντε και η επόμενη του Μάη.
Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν όμως ότι το στόρι των πλεονασμάτων είναι πιθανό να ξετυλιχθεί το δίμηνο Οκτώβρη - Νοέμβρη, όταν το ΔΝΤ αναμένεται να εκπονήσει τη νέα ανάλυση βιωσιμότητας χρέους (στο πλαίσιο της έκθεσης του άρθρου 4) και μέσω αυτής να πιέσει την ευρωζώνη ώστε να χαμηλώσουν από το 2021 τα «παράλογα» κατά την άποψή του πλεονάσματα, τόσο του 3,5% ως το 2022, αλλά και στη συνέχεια καθώς υπενθυμίζεται ότι προβλέπεται μέσο πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ έως και το 2060.
Πρακτικά, από την ώρα που η μείωση -εφόσον συμφωνηθεί- θα έχει ισχύ από το 2021, μπορεί να υποθέσει κανείς πως δεν αλλάζει και τίποτα, είτε ληφθεί η απόφαση τον Οκτώβρη είτε ληφθεί τον Ιούνιο. Επειδή η οικονομία είναι όμως (και) κλίμα, μπορεί να αλλάζουν πολλά...
Σε κάθε περίπτωση πάντως, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε, όπως μας διαβεβαιώνουν αρμόδιες πηγές, πως η κυβέρνηση σχεδιάζει να θέσει το θέμα της μείωσης των στόχων επισήμως στο τραπέζι του Eurogroup το συντομότερο δυνατό, μετά την ολοκλήρωση της επικείμενης αξιολόγησης. Ίσως και τον Μάρτη.
Πότε θα κλειδώσουν οι αποφάσεις και με ποιο τρόπο, θα το δούμε...