Η προσωρινή αναστολή της διαδικασίας για ίδρυση ΑΕΕΑΠ από την Κλουκίνας-Λάππας και η «διερεύνηση άλλων τρόπων αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας της ίδιας και της θυγατρικής της» επανέφερε στο προσκήνιο συζητήσεις παραγόντων της αγοράς για το αν και κατά πόσο οι ΑΕΕΑΠ αποτελούν πηγή μελλοντικού πλούτου, ή απλά μια από τις κατά καιρούς «μόδες» που απασχολούν την επενδυτική κοινότητα.
Με βάση λοιπόν τα μέχρι τώρα δεδομένα της αγοράς, έχουμε:
Πρώτον, σχεδόν όλες οι εταιρείες του κλάδου διαπραγματεύονται με discount (έκπτωση) έναντι της λογιστικής τους («εύλογης») αξίας. Άρα, «κέρδη με το καλημέρα» δεν βγαίνουν, ιδίως τώρα που η Πολιτεία πολλαπλασίασε τη φορολογική επιβάρυνση.
Δεύτερον, με εξαίρεση μία εταιρεία, κατά τα τελευταία χρόνια καμιά αύξηση κεφαλαίου ΑΕΕΑΠ δεν καλύφθηκε από το «ευρύ επενδυτικό κοινό». Έτσι, σε Εθνική-Πανγαία και Trastor τα χρήματα προήλθαν από στρατηγικούς επενδυτές (Invel και Varde, αντίστοιχα), ενώ Intercontinental και BriQ Properties μπήκαν στο ΧΑ χωρίς να αντλήσουν κεφάλαια από αυτό, έχοντας εξασφαλίσει με άλλους τρόπους την απαιτούμενη εκ του νόμου διασπορά. Όσο για τη Viohalco, που διαθέτει γνωστά «φιλέτα» ακινήτων, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν θα προχωρήσει σύντομα σε δημόσια εγγραφή, ή θα αφήσει το θέμα για το μέλλον.
Και τρίτον, έγινε αντιληπτό ότι οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές (και όχι μόνον αυτοί) είναι «απαιτητικοί» για να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε ΑΕΕΑΠ, ζητώντας μεταξύ άλλων: Επαγγελματικό management, αποδεδειγμένη εταιρική διακυβέρνηση, μεγάλο μέγεθος (οικονομίες κλίμακας), ευρεία διασπορά ακινήτων, μεγάλη διασπορά μισθωτών. Δεν είναι τυχαίο ότι Grivalia, Πανγαία, Τrastor και Intercontinental μειώνουν συνεχώς τη συμμετοχή του βασικότερου μισθωτή στο χαρτοφυλάκιό τους.
Και πού καταλήγουν οι παράγοντες της αγοράς; Ότι οι ΑΕΕΑΠ αποτελούν μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, αλλά -προφανώς- όχι για όλους…