Είναι δύσκολοι καιροί για να είναι κανείς πολιτικός στην Ελλάδα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να καυχηθούν ότι παραμένουν μετριοπαθείς και κοιτάζουν να παράξουν έργο, για το οποίο εν πάση περιπτώσει κιόλας, θα κριθούν.
Επειδή είναι κοινά αποδεκτό ότι ο Κώστας Μπακογιάννης ανήκει στην ολιγάριθμη αυτή «ομάδα», το ασυνήθιστα οξύ και καταγγελτικό ύφος μίας ανάρτησής δημιούργησε απορία.
Η ανάρτηση αφορά την συνάντηση του υπουργού Εσωτερικών κ. Πάνου Σκουρλέτη με τους περιφερειάρχες για το σχέδιο Κλεισθένης, η οποία πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής. Γράφει μετά τη συνάντηση ο Κώστας Μπακογιάννης: «Δυόμιση χαμένες ώρες με τον κ. Σκουρλέτη σε έναν διάλογο παρωδία για την αυτοδιοίκηση. 100% αλαζονεία, προκατάληψη και ιδεοληψία, 0% ουσία. Τζάμπα κόπος. Στου κουφού την πόρτα…».
Τι είναι άραγε αυτό που δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολίας στον Κ. Μπακογιάννη για την απροθυμία του υπουργού να υπάρξει κάποια συνεννόηση; Οι δημόσιες παρεμβάσεις του γόνου Μητσοτάκη μαρτυρούν ότι ξέρει να δημιουργεί και να φροντίζει τις γέφυρες συνεννόησης με την κυβέρνηση και τα στελέχη της- ακόμη και όταν αυτές του στοιχίζουν σε ενδοκομματική δημοφιλία.
Κρίνοντας από τα πεπραγμένα του ανδρός δεν θα ήταν λοιπόν παράλογο να αναρωτηθεί κανείς μήπως για την αδυναμία της συνεννόησης ευθύνεται πρωτίστως ο κ. Πάνος Σκουρλέτης.
Σαν να ακούω ήδη τους κακοπροαίρετους να δίνουν την ερμηνεία τους. Σαν να τους ακούω να αναρωτιούνται μήπως για το αδιέξοδο στις επαφές δεν έφταιγε η διαφορά απόψεων μεταξύ του υπουργείου και των περιφερειαρχών, αλλά μιας σκόπευσης που πηγάζει από την τάση του κ. Σκουρλέτη να επιδίδεται σε κινήσεις εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Μια εσωτερική αντιπολίτευση που, μεταξύ άλλων, ενοχλείται από τις πρωτοβουλίες του Μαξίμου να διατηρούνται ανοικτοί οι δίαυλοι ουσιαστικής συνεργασίας με ανθρώπους που δεν προτάσσουν την πολιτική τους «καταγωγή», ούτε ως σημείο διαφορετικότητας ούτε ως κοινή ταυτότητα.