Οι παροικούντες την πολιτική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι τις τελευταίες μέρες, ό,τι κι αν συμβαίνει στην επικαιρότητα (και συμβαίνουν πολλά), στο μυαλό των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται το... Συνέδριο της ερχόμενης εβδομάδας.
Διότι εκεί διάφορες τάσεις και πλατφόρμες θα βγάλουν τα «μαχαίρια», προσπαθώντας να κερδίσουν «πόντους» μέσα στο κόμμα, κατά την προσφιλή τακτική (δυστυχώς) όλων των ελληνικών κομμάτων, ανεξαρτήτως συνθηκών.
Κι αυτό που φαίνεται ότι θα προκύψει είναι μια ανέξοδη κριτική «εξ αριστερών», που εμμέσως πλην σαφώς θα στρέφεται εναντίον των (όχι και τόσο πολλών) πραγματιστών αυτής της κυβέρνησης, προς όφελος της αξιοποίησης κομματικών στελεχών με… ανόθευτες περγαμηνές.
Πολλοί, δε, είναι εκείνοι που αναμένουν με ενδιαφέρον επί του θέματος τη στάση της τάσης των «53», της πλέον γνωστής και προβεβλημένης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, βασική ηγετική φυσιογνωμία της οποίας θεωρείται ο υπουργός Οικονομίας Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Σίγουρα θα είναι μια δύσκολη στιγμή για τον ίδιο, καθώς παρότι «μαρξιστής οικονομολόγος», έχει τη βασική ευθύνη για την εφαρμογή του Μνημονίου, το οποίο διαπραγματεύτηκε σε συνθήκες πίεσης κι εν συνεχεία ψήφισε, ένα πικρό ποτήρι που ο ίδιος έχει πει ότι «θα το πιει μέχρι το τέλος».
Το ερώτημα είναι αν μετά την εμπειρία του σε βασική θέση άσκησης πολιτικής, θα επιμείνει σε μαρξιστικού τύπου κομματικές τοποθετήσεις (που αναμφίβολα τον κάνουν πλέον να εμφανίζεται ως ο περίφημος… Ιανός με τα δύο πρόσωπα), ή θα υιοθετήσει πιο πραγματιστικές απόψεις και αντιλήψεις.
Εμείς, ως στήλη, επειδή εκτιμούμε το βαρύ καθήκον που έχει αναλάβει, συμβουλεύουμε το… δεύτερο.
Για τρεις λόγους: Πρώτον, διότι έχει περάσει η εποχή που το «άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε» συγκινούσε το οποιοδήποτε ακροατήριο. Τώρα απλώς προξενεί τον γέλωτα, η αλλαγή γραμμής ανάλογα με την… εκδήλωση.
Δεύτερον, διότι η περίφημη «ταξική πολιτική» που έχουν ευαγγελιστεί οι «53» (υποθέτουμε προς όφελος των ασθενέστερων) δεν έχει εφαρμοστεί, ούτε και πρόκειται να εφαρμοστεί αποτελεσματικά, αν δεν υπάρξει ΠΡΩΤΑ πάταξη της φοροδιαφυγής. Διότι αν πούμε ότι σήμερα ασκείται «ταξική πολιτική», τότε προφανώς… μισητή άρχουσα τάξη στην Ελλάδα είναι κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, με δεύτερους στη σειρά όσους ελεύθερους επαγγελματίες δεν καταφέρνουν να κρύβουν εισοδήματα!
Και τρίτον, διότι όσο είναι υπουργός Οικονομίας, τα λεγόμενά του παρακολουθούνται στενά από το εξωτερικό -κι όχι μόνο από τους θεσμούς. Οπότε, το να προσκαλεί για επενδύσεις από τη μία, κι από την άλλη να μιλά για «πάλη κατά του καπιταλισμού», μάλλον θα αγγίξει τα όρια της πολιτικής σχιζοφρένειας.
ΥΓ: Ένας από τους λόγους για τους οποίους μας είναι συμπαθής αφορά και την ειλικρίνεια που ενίοτε επιδεικνύει. Αντιγράφουμε σχετικά από το ρεπορτάζ για τις προχθεσινές δηλώσεις του:
«Στο σημείο αυτό ο υπουργός τόνισε «χαριτολογώντας» ότι και η Αριστερά δεν έχει φροντίσει να έχει δεξαμενή στελεχών για την κάλυψη του χρηματοπιστωτικού τομέα και μάλιστα έκανε και την αυτοκριτική του, ότι αποθάρρυνε από τη θέση του καθηγητή, Έλληνες φοιτητές που βρίσκονταν στη Βρετανία να κατευθυνθούν σε σπουδές του χρηματοπιστωτικού αντικειμένου».
Μεγάλη αλήθεια, που τώρα φέρνει σε δύσκολη θέση την... «κυβερνώσα αριστερά» και δυστυχώς δεν αφορά μόνον τον χρηματοπιστωτικό τομέα…
Άλλο η θεωρητικολογία, κι άλλο η διακυβέρνηση, γεγονός που κάποια άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν εννοούν να καταλάβουν.