To ότι η ρευστότητα της ΔΕΗ βρίσκεται στο χειρότερο σημείο από την ίδρυση της εταιρείας πριν από 65 χρόνια, είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο.
Ωστόσο πολλοί φοβούνται ότι το πρόβλημα ρευστότητας θα αρχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις και στη λειτουργία της επιχείρησης και πρωτίστως των παραγωγικών της μονάδων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σύνολο της χώρας.
Οι φόβοι που εκφράζονται δεν είναι μεταφυσικοί, ούτε και προέρχονται από εσωτερική πληροφόρηση. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στους πίνακες με τους διαγωνισμούς προμηθειών υλικών και έργων που δημοσιοποιεί η ΔΕH, για να καταλάβει ότι το πρόβλημα βαίνει επιδεινούμενο.
Εδώ και χρόνια, με εξαίρεση το μεγάλο έργο της Πτολεμαΐδας 5, έχουν σταματήσει οι επενδύσεις εκσυγχρονισμού.
Στη συνέχεια, οι σοβαρές επενδύσεις περιορίστηκαν σε μονάδες ενίσχυσης της παραγωγής στα νησιά. Μέσα στο καλοκαίρι πάντως, όταν πια το πρόβλημα ρευστότητας της ΔΕH με τους απλήρωτους λογαριασμούς έχει φτάσει στην κορύφωσή του, γινόμαστε μάρτυρες συνεχών αναβολών και παρατάσεων σε διαγωνισμούς.
Δεν μιλάμε για διαγωνισμούς κάποιων εκατομμυρίων, λίγων ή πολλών ελάχιστη σημασία έχει πλέον. Μιλάμε για αναβολές διαγωνισμών λίγων χιλιάδων ευρώ ο καθένας, που αφορούν σε προμήθειες υλικών απαραίτητων για την ομαλή λειτουργία υποσυστημάτων των μονάδων παραγωγής.
Σε περίπου 170 προκηρύξεις που καταγράψαμε το τελευταίο διάστημα, στις περίπου 65 δίνεται παράταση διενέργειας, ώστε η προμήθεια και η πληρωμή να μετατεθεί από μερικές μέρες μέχρι μερικούς μήνες αργότερα.
Πέρα από αυτά να σημειώσουμε τα προβλήματα με τις οφειλές σε εργολάβους των ορυχείων, στις απολύσεις προσωπικού που κάνουν οι τελευταίοι και στα έργα που μένουν πίσω και καθυστερούν την ανάπτυξη των ορυχείων και τη διατήρηση της παραγωγής σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά όπως φαίνεται το πρόβλημα ΔΕH έχει φτάσει στα όριά του.
Και πιστεύουμε ότι ξεπερνάει τις αρμοδιότητες της διοίκησής της, ή του προϊστάμενου υπουργού.