«Πολύ κακό για το τίποτε», για να θυμηθούμε λίγο και τον... Σαίξπηρ, φαίνεται πως έχει γίνει για την προσφορά της KKR, με αντικείμενο την απόκτηση της Μαρινόπουλος.
Διότι ,όπως αναφέρουν οι απολύτως έγκυρες πηγές της στήλης, από την πλευρά της KKR και της Bartons, που επίσης εμπλέκεται στην ίδια υπόθεση, δεν υπάρχει κατ' αρχάς δεσμευτική προσφορά.
Υπήρξε μια μη δεσμευτική προσφορά, η οποία επιπροσθέτως είχε δύο πολύ αδύναμα σημεία.
Πρώτον, ότι παρουσίαζε μια δελεαστική πρόταση, η οποία όμως ήταν στηριγμένη σε εξωπραγματικές προϋποθέσεις. Ναι μεν εμφανιζόταν ελκυστική για τράπεζες και προμηθευτές, στηριζόταν όμως στην πραγματοποίηση EBITDA της τάξεως των 200 εκατ. ευρώ ετησίως, που σημαίνει τζίρο πάνω από 2,5 δισ. ευρώ, πωλήσεις δηλαδή που δεν κατάφερε να πλησιάσει η Μαρινόπουλος ούτε στις «δόξες» της και με εντελώς διαφορετικές -και προφανώς πολύ καλύτερες- συνθήκες αγοράς!
Δεύτερον, ότι με τον τρόπο που ήταν διαρθρωμένη σε ό,τι αφορά στις απαιτήσεις τύπου due diligence, υπερέβαινε στο ενδεχόμενο υλοποίησής της, τα χρονικά περιθώρια που θέτουν, όχι μόνον οι διαδικασίες εξυγίανσης που τρέχουν αλλά, το κυριότερο, τα όρια αντοχής της ίδιας της Μαρινόπουλος, σε ό,τι αφορά στη λειτουργία της αλλά και τη διατήρηση του δικτύου καταστημάτων.
Διότι διάσωση δεν μπορεί να υπάρξει αν οι ιδιώτες ιδιοκτήτες των καταστημάτων, στα οποία στεγάζεται μεγάλο μέρος του δικτύου της Μαρινόπουλος, κάνουν έξωση στην εταιρία, λόγω οφειλών. Κι αυτό είναι θέμα ημερών είτε να αποτραπεί -με καταβολή μισθωμάτων-, είτε να εκδηλωθεί με απρόβλεπτες συνέπειες.
Γι' αυτούς άλλωστε τους λόγους η μη δεσμευτική προσφορά απορρίφθηκε από τους τραπεζίτες, που ακόμη και στην περίπτωση της «έτοιμης» συμφωνίας με τη Σκλαβενίτης, «τρέχουν να προλάβουν» διαφόρων ειδών νομικές -και πρακτικές- προθεσμίες.
Υ.Γ.: Σε ό,τι αφορά τον SSM, για τον οποίο επίσης πολλά έχουν γραφτεί, οι τραπεζίτες δεν θεωρούν ότι θα προκύψει κάποιο πρόβλημα, καθώς οι διαδικασίες των εσωτερικών εγκρίσεων -που κορυφώνονται αυτές τις μέρες σε επίπεδο διοικητικών συμβουλίων- για τη συμφωνία με τη Σκλαβενίτης «τελούν εις γνώση του» σχεδόν εξ αρχής.