Το αίτημα να συμπεριληφθούν τα ομόλογα έκδοσης EFSF στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ ήταν παλιό.
Είχε υποβληθεί πριν την ανακεφαλαιοποίηση του 2015 και αποσκοπούσε στο να μειωθεί κάπως ο τελικός λογαριασμός, μέσω της τόνωσης της καθαρής τους θέσης, πριν τις ΑΜΚ.
Τότε απορρίφθηκε από την ΕΚΤ, η οποία εν τέλει αποφάσισε την περασμένη Πέμπτη να αγοράζει ως και το 30% των ομολόγων, ανά σειρά έκδοσης ( σ.σ είναι οκτώ σειρές).
Στόχος της κίνησης είναι να δημιουργηθεί ενεργή αγορά για τους τίτλους έκδοσης EFSF και να μειωθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν περίπου 37 δισ. ευρώ ομόλογα EFSF τα οποία χρησιμοποιούν ως ενέχυρα για να δανείζονται απευθείας από την ΕΚΤ. Με δεδομένη, δε, την υψηλή πιστοληπτική τους αξιολόγηση ο δανεισμός γίνεται κοντά στο 100% της ονομαστικής τους αξίας.
Επομένως, σε επίπεδο ρευστότητας το πρόγραμμα αγορών δεν αλλάζει και πολλά για τις τράπεζες.
Το όφελος θα είναι κεφαλαιακό, εφόσον τα ομόλογα πωληθούν σε τιμές υψηλότερες από την κτήση τους (σ.σ λίγο πάνω από το 100%). Αν δημιουργηθεί και ενεργή αγορά θα μπορούν να εγγράφουν ενδεχόμενες υπεραξίες, ταξινομώντας τα ομόλογα από το Διακράτησης ως τη Λήξη στο Εμπορικό Χαρτοφυλάκιο.
Η κίνηση «κλειδώνει», εκτός δραματικού απροόπτου για την πορεία της χώρας, την επίτευξη του στόχου εμφάνισης κερδών από τις εγχώριες τράπεζες.
Απ αυτή την άποψη είναι ένα «δωράκι» όχι μόνο σε αυτές, αλλά και στο Δημόσιο καθώς αν δεν εμφανίσουν κέρδη και δεν μπορούν να συμψηφίσουν τον αναλογούντα αναβαλλόμενο φόρο ενεργοποιούνται οι διατάξεις του νόμου Χαρδούβελη.
Θα πρέπει δηλαδή να διενεργηθεί ΑΜΚ που να καλυφθεί υποχρεωτικά από το Δημόσιο.
Όπως λέει τραπεζίτης, φίλος της στήλης «ανάσα και συνεχίζουμε ....»