Τις πάλαι ποτέ "συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ τις αγνοούσαν σύμπασες οι politically correct πολιτικές δυνάμεις μέχρι τις δύο εθνικές αναμετρήσεις του 2012.
Με την εκτίναξη του... συνεργατικού αριστερού σχήματος στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλα άλλαξαν - μαζί και η οπτική στη συνταγή που κόμισε. Δηλαδή, στο σχήμα-ομπρέλα που χωρά και εκφράζει όμορες πολιτικές κινήσεις, οι οποίες διατηρούν την αυτοτέλειά τους αλλά η συνισταμένη εμφανίζεται ως ενιαίο κόμμα, με όργανα, εκλεγμένη ηγεσία και, φυσικά, ενιαίο ψηφοδέλτιο την ώρα της κάλπης.
Η πρώτη αντίδραση (των correct) ήταν η άπλετη ειρωνεία. Το τι άκουσαν... και η συνταγή και η συνισταμένη και οι συνιστώσες από τις εκλογές του '12 μέχρι τον περσινό Σεπτέμβριο, δεν μεταφέρεται εύκολα -και σίγουρα όχι στο παρόν κείμενο.
Αλλά, όπως σωστά λέει η λαϊκή ρήση, «όποιος φτύνει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι». Κι έτσι φτάσαμε το τελευταίο 20ήμερο να παρακολουθούμε τις προσπάθειες της ούλτρα δεξιάς και της κεντροαριστεράς να συγκροτήσουν... τους δικούς τους συνασπισμούς α λα ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης αναφέρθηκε ευθαρσώς και δημοσίως σε ένα νέο καθαρόαιμο δεξιό εγχείρημα που θα οικοδομηθεί δεξιότερα της ΝΔ και αριστερότερα της Χρυσής Αυγής, θα έχει πατριωτικό-ευρωσκεπτικιστικό στίγμα και θα αποτελεί τον... ΣΥΡΙΖΑ της δεξιάς.
Ως συνιστώσες ορίζονται οι κινήσεις που εκφράζονται από τον ίδιον, τον Τάκη Μπαλτάκο και τον Νίκο Νικολόπουλο, ενώ καλοδεχούμενος θεωρείται ο άρτι διαγραφείς από τη ΝΔ Φαήλος Κρανιδιώτης. Το στίγμα; «Ενα καθαρόαιμο».
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η Φώφη Γεννηματά καλούσε τους απανταχού κεντροαριστερούς/κεντρώους να συνυπάρξουν κάτω από ένα σχήμα-ομπρέλα. Η ίδια μίλησε για «ομόσπονδο φορέα», όπου τα υφιστάμενα κόμματα-κρατίδια θα εξελιχθούν σε συνιστώσες που θα έχουν (επίσης α λα ΣΥΡΙΖΑ) την αυτονομία τους αλλά θα δράσουν όλοι μαζί -με κοινό ψηφοδέλτιο, φυσικά, όταν έλθει η ώρα.
Προς το παρόν, ουδείς μπορεί να μαντέψει την «τύχη» αυτής της πρότασης -ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε να μετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ στον διάλογο αλλά ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν θέλει να ακούσει ούτε κουβέντα επ' αυτού ενώ αντιδρά και στην ιδέα της «ομοσπονδίας».
Αλλά ως είθισται σ' αυτές τις περιπτώσεις, συμφώνησαν όλοι μαζί να συγκροτήσουν μία επιτροπή από 30 άτομα (κατά το «μία τριμελή επιτροπή από 5-6 άτομα» του Βαμβακούλα) και να συζητήσουν -οι συνιστώσες- για την κεντροαριστερή ομοσπονδία-συνισταμένη.
Το αστείο είναι ότι ο κανονικός ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε με τις δικές του συνιστώσες τον περσινό Σεπτέμβριο, όταν ο «έντιμος συμβιβασμός» μετά την εφτάμηνη διαπραγματευτική καταιγίδα οδήγησε στην έξοδο τις ομάδες του Παναγιώτη Λαφαζάνη, του Ρούντι Ρινάλντι και του Αντώνη Νταβανέλου.
Στο συνέδριό του δε (σε κάνα δυο μήνες) θα επικυρωθεί, απλώς, η μετατροπή του κόμματος σε... κανονικό κόμμα: πολυτασικό μεν, χωρίς συνιστώσες δε.
«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις», λέει μία άλλη λαϊκή ρήση που επικαλείται η Κουμουνδούρου προς τους επίδοξους μιμητές της δικής της συνταγής.
Οι οποίοι, όμως, επιμένουν να τη δοκιμάσουν, παραπέμποντας στην παλιά διαφημιστική ατάκα: «Κι αν μας κάτσει;»...