Πολλοί θα νοσταλγήσουν τη θητεία του υπηρεσιακού υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Ιωάννη Γκόλια, στο υπουργείο.
Μέσα σε λιγότερες από είκοσι μέρες της πραγματικής του θητείας, κατάφερε και ξεμπλόκαρε έργα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, κάποια από τα οποία «σέρνονταν» για πάνω από επτά χρόνια.
Σε αυτές τις 20 μέρες, ο υπηρεσιακός υπουργός, καθηγητής Γκόλιας υπέγραψε συνολικά 100 αποφάσεις. Από αυτές, οι περισσότερες, όπως είναι φυσικό, αφορούν εγκρίσεις μετακινήσεων στο εσωτερικό και εξωτερικό, δαπάνες και άλλες τυπικές πράξεις.
Με περίπου 25 αποφάσεις, όμως, ο υπηρεσιακός υπουργός άναψε το πράσινο φως για επενδύσεις σε παραγωγικές υποδομές, όπως βιομηχανία και μεταλλεία, σε υποδομές μεταφορών, σε ενεργειακά έργα κ.λπ. Περιττό να πούμε ότι υπουργοί με πλήρη θητεία που πέρασαν από την ίδια θέση «φοβούνταν» να βάλουν την υπογραφή τους, είτε επειδή είχαν αλλεργία σε οτιδήποτε ιδιωτικό, ή σε οτιδήποτε που πίστευαν ότι θα «διατάρασσε» το φυσικό περιβάλλον.
Συγκεκριμένα, ο κ. Γκόλιας ενέκρινε περιβαλλοντικούς όρους για επτά επενδύσεις σε μεταλλεία (ΛΑΡΚΟ, Ελληνικοί Λευκόλιθοι, Διόνυσος, S&B κ.ά.), σε πέντε έργα ΑΠΕ, όπως Μικρά υδροηλεκτρικά και αιολικά, σε εννέα οδικά και σιδηροδρομικά έργα, σε δύο μονάδες κάμπινγκ και σε τρεις βιομηχανίες.
Πιστεύουμε ότι αντίστοιχης σημασίας ήταν και η παρέμβαση που επεδίωξε να κάνει και για το πρόβλημα με τις Σκουριές στη Χαλκιδική, η οποία και προκάλεσε την μήνιν της κυβέρνησης.
Τον κ. Γκόλια, που παρέλαβε το υπουργείο και το παρέδωσε στον κ. Πάνο Σκουρλέτη, ούτε τον γνωρίζουμε, ούτε καν μιλήσαμε μαζί του στο τηλέφωνο.
Απλώς επισημαίνουμε τη στάση του, η οποία δείχνει προσωπικότητα που βάζει ψηλά την ανάπτυξη και το καλώς εννοούμενο δημόσιο συμφέρον, και που αξιοποίησε τη σύντομη θητεία του στο υπουργικό πόστο για τον σκοπό αυτό.