Tώρα που η σκόνη στην υπόθεση των ομολόγων έχει αρχίσει να κατακάθεται, αξίζει να επισημανθούν κάποιες παράμετροι προκειμένου να θυμηθούμε τα αυτονόητα.

Οι συναλλαγές που διενεργήθηκαν σε δομημένα ομόλογα με αγοραστές τα Ταμεία έγιναν με υψηλές προμήθειες -όχι όμως ασυνήθεις για τα διεθνή δεδομένα- και με ευθύνη του Δημοσίου.

Το Δημόσιο με τεράστιες ετήσιες ανάγκες δανεισμού, ενώ επιτυγχάνει να δανείζεται το ίδιο –μέσω δομημένων– με πολύ καλούς όρους (κλασικό παράδειγμα το επιτόκιο που είχε επιτύχει το Γενικό Λογιστήριο από το ”επίμαχο” δομημένο της JP Morgan), αφήνει εδώ και χρόνια τεράστια περιθώρια κέρδους για τους εκδότες.

Κι αυτό ενδεχομένως σημαίνει ότι γνωρίζει εξαρχής ότι κάποιοι άλλοι ίσως πληρώσουν ”το μάρμαρο”.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιβάλει στον εκδότη του swap να αναγράφει το ύψος της προμήθειάς του και την τιμή στην οποία βγήκε το swap.

Έτσι ο τελικός επενδυτής θα μπορούσε να γνωρίζει πως ένα δομημένο που θεωρητικά είναι φθηνό όταν αγοράζεται στο 100 ή ακόμη καλύτερα στο 99 αποτελεί ακριβή αγορά αν το swap έχει βγει στο 85.

Ο ισχυρισμός περί ανίδεων διοικήσεων των Ταμείων και επιτήδειων χρηματιστών κρύβει απλώς ως πυροτέχνημα την ανάγκη του Δημοσίου -προκειμένου να δανειστεί φθηνότερα- να αφήνει μεγάλα περιθώρια κέρδους στους αναδόχους.

Κι αυτό ακριβώς είναι κοινό μυστικό σε όλη την Ευρώπη. Γι’ αυτό και τα τμήματα ελληνικών ομολόγων των ξένων επενδυτικών τραπεζών είναι από τα πλέον ισχυρά σε αριθμό και ποιότητα στελεχιακού δυναμικού.

Υπό το πρίσμα αυτό, όσοι ξέρουν τι συμβαίνει αναμένουν με ενδιαφέρον να δουν πώς θα στοιχειοθετηθούν κακουργηματικές πράξεις (πλην καταφανών φορολογικών κακουργημάτων και ξεπλύματος χρήματος), μια και οι προμήθειες των εμπλεκομένων στη συναλλαγή του επίμαχου ομολόγου (JP Morgan, North Asset Management, HypoVereinsbank, Ακρόπολις) ήταν καθ’ όλα νόμιμες και το ύψος τους δεν διαφέρει από τα καθιερωμένα στη διεθνή αγορά για τα δομημένα / σύνθετα προϊόντα!

Για παράδειγμα, σε εκδόσεις σύνθετων προϊόντων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης οι προμήθειες σύστασης διαμορφώνονται έως και 3,5%, ενώ 12ετή και 20ετή βγήκαν με τιμές swap και στο 76 και στο 78.

Το ζήτημα ήταν πόσο τα αγόρασαν οι εκεί τελικοί επενδυτές. Γι’ αυτό και οι εποπτικές αρχές, όπως το FSA, δεν έχουν ελέγξει και ούτε προτίθενται να ελέγξουν το ύψος της προμήθειας.

Αν αντίθετα προέκυπτε υποψία foul play, που λένε και οι... Αγγλοσάξονες, δεδομένου ότι η North Asset Management είναι εταιρία εισηγμένη στο Λονδίνο, θα ελεγχόταν άμεσα από το FSA, ενώ η ίδια η εταιρία θα ήταν υποχρεωμένη να το ανακοινώσει για προστασία των επενδυτών της.