Τη δική του ”πληρωμένη απάντηση” (κυριολεκτικά στην περίπτωσή μας) έδωσε χθες ο κ. Βγενόπουλος σε όσους έσπευσαν να κατηγορήσουν την MIG και τον ίδιο ότι πλήρωσε πολλά λεφτά στους μεγαλομετόχους της Vivartia για να πάρει ένα 30%.

”Έδωσε μεγάλο premium στους δύο βασικούς μετόχους για να κάνει το deal” είπαν κάποιοι, υπονοώντας ότι ”υποχρεώθηκε” να το κάνει κι ότι μπορεί και ο ίδιος να μην πιστεύει ότι κρύβει τέτοια αξία η Vivartia, αλλά ήθελε να κλείσει το deal.

”Πήρε μικρό ποσοστό” είπαν κάποιοι άλλοι, υπονοώντας ότι αν πίστευε πως η αξία της εταιρίας και των προοπτικών της είναι τόσο μεγάλη θα έπρεπε να την πάρει ολόκληρη, όπως κάνουν άλλοι μεγαλοεπενδυτές στο εξωτερικό, και όχι μόνο το 30%.

Κάποιοι έπλεξαν στα γρήγορα και θεωρίες συνωμοσίας, ότι ο κ. Βγενόπουλος ήθελε να αγοράσει την επιρροή του κ. Δασκαλόπουλου που είναι πρόεδρος του ΣΕΒ, ή ότι το έκανε επειδή είναι... φίλοι, κι άλλα τέτοια νόστιμα.

Τώρα όμως αποδεικνύεται ότι η MIG αγόρασε ό,τι μπορούσε να αγοράσει κατ’ αρχάς, έδεσε τον ”γάιδαρό της” ως προς τον έλεγχο της εταιρίας και πλέον ζητά τις μετοχές όλων των μετόχων ανεξαιρέτως, στην ίδια τιμή των 25 ευρώ που έδωσε και στους μεγαλομετόχους.

Υποθέτουμε ότι οι υπόλοιποι μικρομέτοχοι της Vivartia ούτε μέλη του... ΣΕΒ είναι, ούτε φίλοι και γνωστοί του κ. Βγενόπουλου, οπότε τα σενάρια συνωμοσίας πάνε κι αυτά περίπατο, μαζί με την πρόχειρη κριτική ”του σαββατοκύριακου”.

Μπορεί μελλοντικά να αποδειχτεί ότι η MIG δίνει πολλά, ή ότι δίνει λίγα. Στις επιχειρήσεις και στις επενδύσεις υπάρχει ρίσκο, ενώ το φθηνό και το ακριβό είναι πάντα σχετικά. Και προς τα πάνω και προς τα κάτω.

Το γεγονός όμως ότι τα 25 ευρώ η MIG τα δίνει σε όλους τους μετόχους της Vivartia σημαίνει ότι πιστεύει στην τιμή που δίνει και σε αυτό που παίρνει.