«Ο κατασκευαστικός κλάδος της χώρας, ένας κλάδος με μεγάλη ιστορία και δυναμική, αποδείχθηκε ότι είναι αδύναμος να ανταγωνιστεί διεθνώς» υποστήριξε την Παρασκευή στη Βουλή ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης.
Όπως είπε «μετά την κρίση και την κατάρρευση αυτής της εσωτερικής οικονομίας όλοι θα περιμέναμε ότι τα μελετητικά μας γραφεία θα γίνονταν πολύ πιο εξωστρεφή, ότι οι κατασκευαστικές μας εταιρίες θα γίνονταν πολύ πιο εξωστρεφείς, ότι όλος αυτός ο κατασκευαστικός κλάδος που είχε βαριά ιστορία και εξωστρεφή ιστορία τις προηγούμενες δεκαετίες θα επιδείκνυε μία ικανότητα να προσαρμοστεί στο διεθνές περιβάλλον και να υποκαταστήσει τα προβλήματα στην εσωτερική οικονομία με διεκδίκηση μεριδίου στις διεθνείς αγορές».
Ο κ. Σταθάκης υπενθύμισε, μάλιστα, πως «στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 οι ελληνικές εταιρίες είχαν πολύ καλύτερες επιδόσεις στο εξωτερικό». Γι’ αυτό και θεωρεί πως «κάποιο πρόβλημα υπάρχει σε όλο το μοντέλο το οποίο διαμορφώθηκε αυτήν την εικοσαετία. Στις προθέσεις μας είναι να αλλάξουμε αυτό το μοντέλο από τη βάση του, να βελτιώσουμε όλο το σύστημα του κατασκευαστικού τομέα με τρόπο ο οποίος θα έχει διάρκεια, διαφάνεια, θα βελτιώσει τις επιδόσεις του κατασκευαστικού κλάδου και θα συνδράμει στην πραγματική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας».
Η αλήθεια, βέβαια, όπως επισημαίνουν στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου, είναι πως οι ελληνικές τεχνικές εταιρείες έχουν σήμερα ιστορικά υψηλό ανεκτέλεστο από έργα στη Μέση Ανατολή (προσεγγίζει τα 3,5 δισ. ευρώ). Πρόκειται για ποσά που μπορεί να βρίσκονται χαμηλότερα, αναλογικά με την παρουσία των ιστορικών κατασκευαστικών ομίλων στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, αλλά είναι τα μεγαλύτερα της τελευταίας 20ετίας.
Πράγματι για πολλά χρόνια οι κατασκευαστικοί όμιλοι στηρίζονταν κυρίως στην ελληνική αγορά δημοσίων έργων, αλλά την τελευταία εξαετία έχουν σοβαρή διεθνή παρουσία.
Τα ίδια στελέχη υπενθύμισαν στον κ. Σταθάκη πως οι ιστορικοί όμιλοι εκείνης της περιόδου κατέρρευσαν γιατί αφέθηκαν στην τύχη τους (όπως η Σκαπανέας στο Ιράν) από το επίσημο ελληνικό κράτος ή γιατί οι τράπεζες απέφυγαν να τους στηρίξουν (όπως στην περίπτωση της ΕΔΟΚ - ΕΤΕΡ τα ιμάτια της οποίας διαμοιράστηκαν μεταξύ τραπεζών και επιχειρηματιών στις αρχές της δεκαετίας του ’80).
Στην αγορά επισημαίνουν, ακόμα, πως οι επιτυχίες των τελευταίων ετών σημειώθηκαν σε μια περίοδο όπου είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση και εγγυητικές επιστολές από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ενώ η επίσημη πολιτεία ήταν σχεδόν απούσα.