Τηρώντας την παράδοση που τον θέλει να μην αφήνει ποτέ παραπονεμένους τους μικρομετόχους του, ο Βαγγέλης Μυτιληναίος έβαλε προσωπική σφραγίδα και στη χθεσινή συνέλευση της Αλουμίνιον της Ελλάδος, σε μεγάλο μέρος της οποίας σίγουρα έγινε… χαμός!

Εκείνος, άφησε πρώτα τις αντιδράσεις να εκδηλωθούν και στη συνέχεια, όχι μόνο αύξησε το μέρισμα (με τη συναίνεση της συνέλευσης βεβαίως) από τα 0,8 στο 1,2 ευρώ, (αύξηση… 50%!), αλλά ξεκαθάρισε κι ότι η σχέση ανταλλαγής για τη συγχώνευση της Α.τ.Ε. με τη Μυτιληναίος και τη ΔΕΠΡΟ δεν είναι ”κλειδωμένη”.

Θα προσδιοριστεί επακριβώς από τρεις διαφορετικούς τραπεζικούς οίκους, έναν για κάθε μια από τις εμπλεκόμενες στη συγχώνευση εταιρίες!

Και τελικά κατάφερε να κερδίσει πάλι τις ”καρδιές” των μετόχων του, ακόμη κι αυτών που προηγουμένως πρωτοστατούσαν στις αντιδράσεις!

Αυτή είναι τελικά και η ουσία της ιδιόμορφης σχέσης που έχει καταφέρει να έχει μαζί τους.

Θα τους δώσει βήμα, όσο σχεδόν κανένας άλλος εισηγμένος, θα τους ακούσει ακόμη κι αν κάποιοι θερμοκέφαλοι ξεπεράσουν τα όρια, θα φωνάξει κι αυτός με τη σειρά του, θα τους δείξει ότι τους λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του, κι ότι ”μετράει” για αυτόν να τους ικανοποιήσει.

Κι ας έχει τις απαιτούμενες πλειοψηφίες.

Ωστόσο, με εντελώς διαφορετικό τρόπο η στήλη εκτιμά ότι ο ίδιος έβαλε πρόσφατα το ”σημάδι” του και σε μια άλλη συνέλευση.

Σε αυτή της ΕΛΒΟ, στη διάρκεια της οποίας αποχώρησε από τη θέση του αντιπροέδρου της εταιρίας κι από τη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου.

Για όσους ξέρουν τον Μυτιληναίο και τον τρόπο που λειτουργεί, η κίνηση αυτή έχει όχι απλά μεγάλη, αλλά πολύ μεγάλη σημασία.

Σημαίνει ότι δεν θέλει πλέον να συμμετέχει στη διαρκή καθοδική πορεία, στον αργό μαρασμό στον οποίο το ίδιο το ελληνικό Υπουργείο Άμυνας (όπως άλλωστε το κατηγορούν έτερα μέλη της… κυβέρνησης!) καταδικάζει την ΕΛΒΟ.

Το να μην στηρίζει η κυβέρνηση μία από τις ελάχιστες αμυντικές βιομηχανίες που έχει η χώρα, όταν ακόμη και μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις κυριολεκτικά ”σφάζονται” για να ”προμοτάρουν” τις δικές τους, ενώ καταφανώς βάζουν πρώτο τον εθνικό παράγοντα στους εξοπλισμούς τους, αποτελεί πρωτοφανή και εντελώς παράλογη πρωτοτυπία.

Προφανώς η ώρα της εξόδου της Μυτιληναίος από αυτή την καταδικασμένη επένδυση είναι καθαρά θέμα χρόνου.

Κι ο αντικαταστάτης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προέλθει από το εξωτερικό. Ώστε να παίρνει τις δουλειές χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους και να βγάζει τα κέρδη στην… πατρίδα του.