Το deal μεταξύ του Ομίλου ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και της Αττικάτ, βρίσκει ωφελημένους και τους δύο συναλλασσόμενους.

Ο πρώτος εξασφαλίζει θέση στρατηγικού εταίρου σε μια εταιρία με ισχυρό κατασκευαστικό δυναμικό (την προηγούμενη δεκαετία ήταν η εταιρία με τα υψηλότερα πάγια στον κλάδο), σε μια περίοδο που το ανεκτέλεστο υπόποιπο έργων ”περισσεύει” και που πολλές ακόμη σημαντικές συμβάσεις βρίσκονται ακόμη προς διεκδίκηση.

Ο δεύτερος, εξασφαλίζει οριστικά τη βιωσιμότητά του, καθώς ”έπαιξε αρκετές φορές με τη φωτιά” μετά τις λανθασμένες (ιδιαίτερα επιεικής η λέξη) επιλογές του βασικού της μετόχου κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής τρέλας 1998-2000.

Κινδύνευσε, για παράδειγμα, άμεσα μετά τη λήξη των Ολυμπιακών έργων, αλλά τελικά κατάφερε τότε να πάρει κάποιες συμβάσεις, χαμηλού μεν περιθωρίου κέρδους, που όμως τη ”διατήρησαν μέσα στο παιχνίδι”.

Και το ερώτημα τώρα της αγοράς, είναι το τι θα γίνει με τους υπόλοιπους ”αδύνατους” παίκτες της αγοράς.

Η ΑΕΓΕΚ μπορεί βάσιμα πλέον να... ελπίζει, μετά την απόφαση των τραπεζών να καλύψουν το όποιο αδιάθετο τμήμα της επικείμενης αύξησης του μετοχικού της κεφαλαίου, στο βαθμό φυσικά που θα συνεχιστεί απρόσκοπτα η διαδικασία πώλησης μη λειτουργικών παγίων και ενδεχομένως κάποιων άλλων περιουσιακών της στοιχείων.

Το θετικό είναι ότι ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων, υπάρχει. Οπότε...

Η Αθηνά βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση σε σχέση με το παρελθόν, με ”καλό όνομα” στον κλάδο και με δυνατότητα να εκτελέσει σημαντικά έργα στο μέλλον. Τα δυσκολότερα φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν.

Όσο για την Προοδευτική, τα πράγματα παραμένουν δύσκολα, καθώς ουσιαστικά έχει ”μείνει εκτός” των μεγάλων έργων.

Ωστόσο, ο βασικότερος μέτοχός της δεν το βάζει κάτω και δείχνει διατεθειμένος να ”τραβήξει τη υπόθεση στα άκρα”.

Αλλωστε, δεν έχει τίποτε απολύτως να χάσει...

Κύκλοι μάλιστα της αγοράς υποστηρίζουν ότι ενδεχομένως να δούμε πολύ πιο βαρύγδουπες κινήσεις από την επιστολή διαμαρτυρίας που απεστάλη στο ΥΠΕΧΩΔΕ και που μέρος της διέρρευσε στις στήλες των εφημερίδων...