Δεν είναι μόνο η «μεγάλη τρόικα» που εκμεταλλευόμενη τα όποια ελλείμματα πολιτικής και συνοχής στην κυβέρνηση κάνει τα «μεγάλα παιχνίδια» σε βάρος της χώρας.
Είναι και οι «μικρές τρόικες» αποτελούμενες κυρίως από υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που υποτίθεται ότι παρακολουθούν την «νομιμότητα» των πρωτοβουλιών που λαμβάνουν οι πολιτικές ηγεσίες, ιδίως όταν αυτές εμπίπτουν σε ειδικές οδηγίες λειτουργίας αγορών, του ανταγωνισμού κλπ.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι αυτά που ισχύουν και εφαρμόζονται σε άλλες κοινοτικές χώρες για το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού με πώληση ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας σε ανεξάρτητους προμηθευτές μέσω δημοπρασιών, στην Ελλάδα η «μικρή τρόικα» που ελέγχει το ΥΠΕΚΑ, τα χαρακτηρίζει ως κρατική ενίσχυση.
Τι και αν το σχέδιο που επεξεργάστηκε η ΡΑΕ είναι αντιγραφή του γαλλικού, με μόνη διαφορά ότι στη Γαλλία δημοπρατείται μέρος της παραγωγής των πυρηνικών εργοστασίων που προσφέρουν φθηνή ενέργεια, ενώ στην Ελλάδα των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών. Μαθαίνουμε επίσης ότι η «μικρή τρόικα» έχει αντιρρήσεις και για άλλα μέτρα που έχει αποφασίσει και ανακοινώσει το ΥΠΕΚΑ.
Αποτελεί σύμπτωση ότι οι αντιρρήσεις των υπαλλήλων της τρόικας τις περισσότερες φορές συμβαδίζουν με τις αντιρρήσεις όσων δεν θέλουν το άνοιγμα της αγοράς; Δε θέλουμε να το πιστεύουμε, αν και η σύμπτωση βάζει «ψύλλους στα αυτιά».
Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι στο χέρι της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ να αγνοήσει τα «τσαλίμια» της «μικρής τρόικας» και να προχωρήσει στην εφαρμογή των όσων ανακοίνωσε, όπως άλλα μέλη της κυβέρνησης δηλώνουν ότι θα εφαρμοστούν οι αποφάσεις για τις 100 δόσεις στην αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία ή ότι δεν θα περικοπούν συντάξεις.
Εκτός και αν οι ενστάσεις της «μικρής τρόικας» είναι το πρόσχημα για να τα πάρει όλα πίσω, με ό,τι αυτό θα σημάνει για την πραγματική οικονομία. Και κάτι τελευταίο, ότι χειρότερο είναι η απόπειρα διαχείρισης της υπόθεσης με επικοινωνιακά μέσα.