Οι περισσότεροι παράγοντες της κυβέρνησης (υπουργοί, πολιτικοί) και της αγοράς (τραπεζίτες, χρηματιστές, επενδυτές) θεωρούν τον κλωστοϋφαντουργικό κλάδο ξεγραμμένο.
Ακόμη και ο Έλληνας πρωθυπουργός, όταν πρόσφατα παρουσίασε το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας έως το 2020 μιλώντας για μπόλικες εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, δεν αναφέρθηκε στην πάλαι ποτέ λοκομοτίβα της ελληνικής οικονομίας.
Αναλύοντας ωστόσο κάποιος τις λογιστικές καταστάσεις εννεαμήνου της Επίλεκτος μάλλον διαφορετική εντύπωση αποκομίζει.
Αφού σημειώσουμε πως η εισηγμένη είναι η μεγαλύτερη δύναμη του κλάδου στην Ευρώπη, συνεχίζουμε.
Στο εννεάμηνο (η χρήση λήγει στις 30/6/2014), η Επίλεκτος σημείωσε θετικό EBITDA (4,15 εκατ. από 2,37 εκατ. ευρώ), θετικό EBIT (2,04 εκατ. έναντι -288 χιλ. ευρώ) και ελαφρά αρνητικό αποτέλεσμα σε επίπεδο προ φόρων (-365 χιλ. ευρώ, έναντι -2,87 εκατ. ευρώ).
Βέβαια, εύλογα θα υποστηρίξει κάποιος πως η Επίλεκτος διαθέτει και δραστηριότητα στον χώρο της ενέργειας (προ φόρων κέρδη 1,34 εκατ. ευρώ), οπότε τα αποτελέσματα του κλωστοϋφαντουργικού κλάδου είναι σαφώς χειρότερα.
Πάμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε τα αποτελέσματα του κλωστοϋφαντουργικού κλάδου στο εννεάμηνο της χρήσης 2013-2014:
Πρώτον, αύξηση πωλήσεων από τα 24,8 στα 29,3 εκατ. ευρώ, ποσό που στο μεγαλύτερό του ποσοστό αφορά εξαγωγές.
Δεύτερον, το EBITDA της δραστηριότητας ήταν θετικό.
Τρίτον, το EBIT ήταν οριακά αρνητικό (-336 χιλ. έναντι -2,33 εκατ. ευρώ) και οι προ φόρων ζημίες διαμορφώθηκαν στο 1,8 εκατ. ευρώ, κυρίως λόγω του υψηλού κόστους χρηματοδότησης.
Το συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει είναι ότι κλωστοϋφαντουργικές εταιρείες όπως είναι η Επίλεκτος μπορούν να είναι βιώσιμες και να προσφέρουν θέσεις εργασίας και προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία αρκεί να μειωθούν τα -υπερβολικά στην Ελλάδα- επιτόκια των τραπεζικών χορηγήσεων.
Και το κυριότερο: Προκύπτει το πόσο πολλές νέες θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στον κλάδο:
α) αν το κόστος ενέργειας δεν ήταν το μεγαλύτερο από αυτό της Ευρώπης.
β) αν η ευρωπαϊκή αγορά δεν βρισκόταν σε ύφεση.
γ) αν η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ δεν παρέμενε σε δυσθεώρητα υψηλά επίπεδα σε σχέση με το δολάριο.
δ) αν οι ελληνικές κυβερνήσεις αποφάσιζαν κάποια μέρα να ασχοληθούν με τα ουσιαστικά προβλήματα της ελληνικής παραγωγής (τυποποίηση βάμβακος, θέματα επιδοτήσεων).