Τι να πούμε για την περίπτωση του ΟΤΕ...

Ίσως η πιο σημαντική -είτε είναι σωστή είτε είναι λάθος έχει τεράστια σημασία- κίνηση της κυβέρνησης στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων έχει ήδη πέσει θύμα διαφωνιών στο εσωτερικό της.

Άσε που… τρομάξαμε όλο αυτό το διάστημα να καταλάβουμε τι ποσοστό πουλάνε και τι ποσοστό του… management εκχωρούν, με αυτό το ολίγον ασαφές μοντέλο της συνδιαχείρισης μετά του στρατηγικού που θα προκύψει, αν βεβαίως προκύψει.

Πρώτο μέρος του ”τρίο” λοιπόν η ίδια η κυβέρνηση και οι συντελεστές της.

Δεύτερη στο ”τρίο” η αντιπολίτευση, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι χωρίς να έχει συγκεκριμένες προτάσεις (διότι δεν έχει) μπορεί να δίνει παράσταση και να κερδίζει τις εντυπώσεις. Προφανώς, ούτε από την περίπτωση της Εθνικής ούτε από αυτή της Εμπορικής κατάλαβαν τίποτα.

Κακό για τη χώρα αυτό και τι να κάνουμε...

Τρίτος ”παράγων” της… συμφοράς, οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ. Που ζουν κι αυτοί στον κόσμο τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι το μαγαζί έτσι όπως είναι δεν μπορεί να συνεχίσει εσαεί. Κι αντί να πείσουν ότι μπορούν να είναι αξιόπιστοι συνομιλητές, ότι θέλουν κι αυτοί να γίνει μαγαζί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ο ΟΤΕ (έστω στο επίπεδο της Cosmote) βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους, προωθώντας την άποψη της κυβέρνησης που λέει ότι ”για να μην υπάρχει πολιτικό κόστος στις αλλαγές πρέπει να το δώσουμε το μαγαζί”.

Το μόνο ίσως καλό της ιστορίας, όπως έχει εξελιχθεί, είναι ότι καθώς πλησιάζουν οι (κατά πάσα πλέον πιθανότητα πρόωρες) εκλογές, μπορεί και να μη γίνει απολύτως τίποτα πέραν μιας ακόμη ωραίας… μετοχοποίησης!

Που και ”μπικικίνια” βάζει στα ταμεία και ”μύτες” δεν ανοίγει!