Καθώς φουντώνει η μάχη για το γάλα, με άξονα τη διάρκεια ζωής του φρέσκου, φαίνεται ότι ορισμένοι χάνουν την ψυχραιμία τους, προσπαθώντας να επιβάλουν το συμφέρον τους.
Γεγονός που γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό όταν η απώλεια ψυχραιμίας συνδέεται με τα συνήθως πολύ «φλεγματικά» πολυεθνικά συμφέροντα, κάτι που μάλλον δείχνει τη μέγιστη σημασία που αυτά δίνουν στη… σύγκρουση.
Όπως πληροφορείται η στήλη, σε διάλογο μεταξύ των εταιριών (που διεξάγεται στο πλαίσιο του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων - ΣΕΒΓΑΠ) εκπρόσωπος της ολλανδικής πολυεθνικής Friesland έστειλε στους συναδέλφους του υπόμνημα, που βρίθει χαρακτηρισμών και φράσεων ασυνήθιστης οξύτητας.
Μεταξύ άλλων γράφει ότι… διαφωνεί με τον όρο «υψηλής παστερίωσης» επειδή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «Ο όρος αυτός είναι τεχνητό εφεύρημα της μπακαλικής και αρρωστημένης νοοτροπίας ενός κακώς εννοούμενου προστατευτισμού από το τότε (1999), κοντόφθαλμου και υπό καθεστώς πανικού και πλήρους χειραγώγησης Υπουργείου Γεωργίας». Για να προσθέσει στη συνέχεια: «Το γεγονός ότι υπάρχει ένα κατάπτυστο από πάσης πλευράς Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ 113/99) όπως υπήρξαν και άλλα αντιστοίχου σκοπού (π.χ. ΑΔ. 7/2009) δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ενσωματωθεί στον ΚΤΠ, ο οποίος είναι κατά βάση η προσαρμογή του κοινοτικού δικαίου…».
Τα bold τα έβαλε ο Χαμαιλέων, οι εκφράσεις όμως αν δεν είναι πρωτοφανείς είναι σίγουρα ανοίκειες στο πλαίσιο ενός επίσημου διαλόγου εταιριών, ειδικά όταν αυτές αναφέρονται στην κρατική νομοθεσία.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς επιδιώκει η Friesland κι αν οι γραπτές εκφράσεις του στελέχους της απηχούν την άποψη που έχει για τους νόμους του κράτους και τη λειτουργία του.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το θέμα του γάλακτος έχει πολλές ευαίσθητες πτυχές για την ελληνική οικονομία κι ότι τέτοιες εκφράσεις σίγουρα δε βοηθούν στη εύρεση μιας ορθής προσέγγισης.
Εκτός αν βλέπουν πλέον το θέμα «πατερναλιστικά», οπότε η ορθή λύση θα ήταν να πίνουμε όλοι ολλανδέζικο γάλα, πρωί, μεσημέρι ,βράδυ, σαν καλά παιδιά.