Μπαράζ αντιδράσεων έχουν προκαλέσει στη χρηματιστηριακή (και όχι μόνο) αγορά οι νέες προτεινόμενες φορολογικές διατάξεις που αφορούν τις επενδύσεις και το χρηματιστήριο. Αν μπορούσε κάποιος να συγκεντρώσει τις διαμαρτυρίες των επενδυτών θα έλεγε πως οι νέες διατάξεις:
Πρώτον, είναι ιδιαίτερα αμφίβολο για το αν και πόσα έσοδα θα καταφέρουν τελικά να βάλουν στο ταμείο του δημοσίου.
Δεύτερον, είναι άδικες γιατί επιβαρύνουν ουσιαστικά μόνο τα εγχώρια χαρτοφυλάκια.
Τρίτον δείχνουν να είναι ιδιαίτερα γραφειοκρατικές και σε πολλά σημεία ασαφείς.
Και τέταρτο -και κυριότερο- είναι αντιαναπτυξιακές.
Για παράδειγμα, παράγοντας της αγοράς θεωρεί αδιανόητο να υπάρχουν ρυθμίσεις που να διαφοροποιούν τις εισηγμένες από τις μη εισηγμένες επιχειρήσεις.
«Η πρόσβαση στην αγορά πρέπει να γίνεται με όρους "ίσης ευκαιρίας" για όλες τις εταιρίες. Η όποια διαφορά μεταξύ των εταιριών θα αξιολογηθεί (άρα και θα τιμολογηθεί) από την ίδια την αγορά. Διαχωρισμοί ή τεχνικά προσκόμματα μέσω διοικητικών πράξεων θυμίζουν... σοσιαλιστικές αναζητήσεις του παρελθόντος», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, συνεχίζει, στην εποχή μας, το μέγιστο ζητούμενο -με διαφορά από οτιδήποτε άλλο- είναι η εύρεση ρευστότητας και κυρίως για τις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις. Έρχεται λοιπόν τώρα ο νομοθέτης, διά του υπουργού Οικονομικών, να θεσπίσει μέτρα που καθιστούν αδύνατη, για τη μέση ελληνική επιχείρηση, την αναζήτηση ρευστότητας από την οργανωμένη κεφαλαιαγορά!
Οπότε τι μένει; Οι τράπεζες, οι οποίες όμως δεν έχουν ή δεν δίνουν ρευστότητα...
Το παράδοξο επίσης είναι ότι η ΕΧΑΕ αλλά και γνωστοί ελεγκτικοί οίκοι έχουν δουλέψει εντατικά τα τελευταία χρόνια προκειμένου να βρουν προϊόντα μέσω των οποίων θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις!
Όλα αυτά τα σχέδια τώρα κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα...