Η απόφαση των μεγαλομετόχων της Nutriart (οικογένειες Δαυίδ, Λεβέντη) να πτωχεύσουν την εταιρεία μόνο ως κεραυνός εν αιθρία δεν έσκασε.Όπως έχει αναλύσει το Euro2day.gr, οι μεγαλομέτοχοι της Nutriart είχαν κουραστεί αφενός να χρηματοδοτούν μια μαύρη τρύπα και αφετέρου με την αναποτελεσματικότητα των τραπεζών να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο αναχρηματοδότησης, την ώρα που το είχε ανάγκη η εισηγμένη.
Η αναποτελεσματικότητα των τραπεζών λειτούργησε σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Και αυτό γιατί σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις οι μεγαλομέτοχοι της Nutriart (ξανα)έβαλαν το χέρι στην τσέπη, χρηματοδοτώντας με φρέσκο χρήμα την εταιρεία.
Αντί αυτού, οι τράπεζες και «τσιγκουνεύτηκαν» στο ύψος της αναχρηματοδότησης και καθυστέρησαν δραματικά.
Αποτέλεσμα ήταν να μεγαλώσει η μαύρη τρύπα και να αποφασίσουν οι μέτοχοι τον «ξαφνικό θάνατο».
Γι' αυτό και ενώ υπήρχαν προτάσεις εξαγοράς κλάδων δραστηριότητας της εταιρείας (π.χ. άλευρα) ή ακινήτων δεν επελέγη η οδός της εκκαθάρισης εν λειτουργία (άρθρο 106 β του πτωχευτικού), αλλά της πτώχευσης.
Έτσι οι πιστώτριες τράπεζες βρέθηκαν περίπου στον άσσο. Θα περιμένουν, δηλαδή, τα αποτελέσματα των πλειστηριασμών περιουσιακών στοιχείων για να δουν αν θα πάρουν κάτι.
Ενώ αν η Nutriart κατέθετε αίτηση για το 106 β, όλο και κάτι παραπάνω θα έπαιρναν.
Η πρόταση της Κίκιζας, την οποία αποκάλυψε το Euro2day.gr, πρόσφερε 5,8 εκατ. ευρώ για τον κλάδο των αλεύρων, ενώ υπήρχε και άλλη μία προσφορά 1,1 εκατ. ευρώ για κτίριο της εταιρείας.